Do książki sięgnąłem, kiedy dowiedziałem się, że powstanie serial telewizyjny na podstawie tej powieści. To, co bardziej mnie przekonało, to skrajnie różne opinie i emocje innych czytelników. Jako, że lubię połączenie rzeczywistości z fantazją, postanowiłem przeczytać i samemu wystawić opinię.

Zauważyłem pewny schemat, w którym jedni uwielbiają początek i nienawidzą koniec. Drudzy zaś do końca pozostali wierni przygodom Quentina i jego znajomych. Ja niestety należę do tej pierwszej grupy. Piszę niestety, ponieważ bardzo chciałem uwierzyć w sukces autora opowieści.

Rzeczywiście początek był intrygujący, rozwinięcie jeszcze bardziej pobudzało moje zmysły. Czas, kiedy Quentin odkrywał magię był najlepszym momentem w całej opowieści. Zaczęło sypać się dopiero po ukończeniu edukacji w Brakebills.

Wszystko działo się zbyt szybko, chaotycznie, czasami musiałem przeczytać od nowa kilka zdań by nadążyć i zrozumieć co tak naprawdę się dzieje. A sama końcówka... miałem nadzieję, że to tylko dziwny sen głównego bohatera, że ten stek bzdur to jakieś wyobrażenie. Skończyło się tylko na nadziei.

Skończyło się na zmuszeniu, aby dokończyć książkę. Mimo, że jestem ciekaw co wydarzyło się dalej w kolejnej części, to jednak odpuszczę zanim zrobię sobie jakąś krzywdę.

PS: W ogóle nie wyobrażam sobie wiernej adaptacji książki na małym ekranie.

Do książki sięgnąłem, kiedy dowiedziałem się, że powstanie serial telewizyjny na podstawie tej powieści. To, co bardziej mnie przekonało, to skrajnie różne opinie i emocje innych czytelników. Jako, że lubię połączenie rzeczywistości z fantazją, postanowiłem przeczytać i samemu wystawić opinię.

Zauważyłem pewny schemat, w którym jedni uwielbiają początek i nienawidzą...