Około trzydziestu historii. Każda jest inna, unikatowa. Książka kontrowersyjna, pozwalająca przemówić tym, którzy do tej pory milczeli. Dla ludzi negujących Kościół jako instytucję niektóre opowiadania będą tylko potwierdzeniem ich teorii. Dla tych, którzy uważają, że to kobiety są zawsze winne zrzucenia sutanny, także znajdzie się parę ciekawych kąsków. Samotność, zbytni materializm, alkoholizm, homoseksualizm i wiele innych problemów poruszają rozmówcy ks. Piotra Dzedzeja. Obraz kościoła ukazany przez nich jest bardzo brutalny. Brutalne jest także to jak większość z „byłych” została potraktowana przez społeczeństwo do którego należeli.

Ocenić taką książkę? Nie da się. Porusza ona zbyt poważny problem, który nie dotyczy choć dotyczy każdego z nas.

Najbardziej poruszył mnie rozdział Katecheta. Tam decyzja o odejściu nie miała kompletnie nic wspólnego z kobietą, a opierała się na dręczeniu i braku należytego wsparcia i zrozumienia. Autor we wstępie wspomniał, iż książka ta ma na celu wzbudzenie troski o tych co porzucili kapłaństwo. Jak dla mnie, właśnie w opisie tych losów autor osiągnął swój cel.

Mam jeszcze jedną myśl: w rozdziale Fajtłapa autor komentuje wypowiedzieć swojego rozmówcy słowami: „Ale przecież można się odkochać”...

„A jak się żyje w małżeństwie? Z żoną jest łatwiej niż z proboszczem czy biskupem?

Wszystko wskazuje na to, że trudniej… Kiedyś, gdy pokłóciłem się z proboszczem lub kolegami, mogłem poprosić biskupa o zmianę parafii i problem z głowy. Teraz, gdy pokłócę się z żoną, muszę do niej wrócić i się pogodzić. Razem jesteśmy już dwanaście lat – to kawał czasu i trudnej szkoły miłości oraz własnego rozwoju pod tym względem. Coraz bardziej zależy mi na szczęściu żony i dzieci, coraz lepiej widzę, że moje szczęście ma swoje źródło w ich radości. Jest jeszcze wiele do zrobienia, lecz czuję, że małżeństwo było i jest dla mnie szansą. Modlę się nieustannie o Boże wsparcie w moich wysiłkach. Małżeństwo to twardy orzech do zgryzienia i dopiero dzisiaj tak naprawdę zdaję sobie z tego sprawę. Jako kapłan tego nie wiedziałem.”

Około trzydziestu historii. Każda jest inna, unikatowa. Książka kontrowersyjna, pozwalająca przemówić tym, którzy do tej pory milczeli. Dla ludzi negujących Kościół jako instytucję niektóre opowiadania będą tylko potwierdzeniem ich teorii. Dla tych, którzy uważają, że to kobiety są zawsze winne zrzucenia sutanny, także znajdzie się parę ciekawych kąsków. Samotność, zbytni...