Relacja, która na pierwszy rzut oka wydawała się być niemożliwa. A jednak istniały związki między dwiema najbardziej charyzmatycznymi osobistościami Ameryki Południowej doby XX wieku.

Gabo to oczywiście Gabriel Garcia Marquez, kolumbijski powieściopisarz, dziennikarz oraz działacz społeczny. Ponadto laureat Literackiej Nagrody Nobla (1982). Wśród jego najważniejszych utworów, wymienić można: ''Sto lat samotności'', ''Trzecia rezygnacja'', ''Nie ma kto pisać do pułkownika''. Ależ też: ''Miłość w czasach zarazy''. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych sympatyzował z rewolucjonistami Ameryki Łacińskiej. Swego czasu zapowiedział, że jeśli Comandante umrze, to jego noga na Kubie nie postanie. Zdrobnieniem Gabo mogli się posiłkować wyłącznie jego najbliżsi.

Fidel Castro: kubański rewolucjonista, polityk. Z wykształcenia adwokat. Przywódca rewolucji, zaciekły przeciwnik Stanów Zjednoczonych; na drodze zamachu stanu obalił rządy Fulgencia Batisty.

Pisarz i satrapa, ich kordialność była wielowymiarowa: osobista, literacka, ale też polityczna. W jakimś sensie obaj byli sobie potrzebni. Dyktator szukał intelektualisty, który ułatwiałby mu przekazywanie ''prawdy" o najważniejszych wydarzeniach. Garcia początkowo odrzucał propozycje objęcia określonych stanowisk i wynikających z tego tytułu apanaży. Dla Fidela zmienił oblicze; z chęcią przydział się w rewolucyjne szaty.

Zacznę od zalet, których w tej publikacji jest mnóstwo: od oryginalnego pomysłu na podwójną biografię dwóch person wpływających na życie mieszkańców Ameryki Łacińskiej. Poznajemy nieznane dotąd oblicze Castro: człowieka wrażliwego na kulturę, literaturę, zapalonego czytelnika. Jest to portret znacznie odbiegający od tego co wiemy na jego temat. Brutalność i bezwzględność pozostają w cieniu, zeszły na dalszy plan.

Marquez wydaje się być zapatrzony w swojego idola; czyżby nie wiedział nic o kubańskim reżimie? Wątpię, być może nie chciał pewnych rzeczy przyjąć do wiadomości. Autorzy odbrązawiają tego wyśmienitego twórcę, odzierają go z pewnego rodzaju mitu. Korzystają z różnych źródeł, lecz często wprowadzają zamęt, opisując nieprecyzyjnie i niedokładnie poszczególne wydarzenia.

Relacja, która na pierwszy rzut oka wydawała się być niemożliwa. A jednak istniały związki między dwiema najbardziej charyzmatycznymi osobistościami Ameryki Południowej doby XX wieku.

Gabo to oczywiście Gabriel Garcia Marquez, kolumbijski powieściopisarz, dziennikarz oraz działacz społeczny. Ponadto laureat Literackiej Nagrody Nobla (1982). Wśród jego najważniejszych...

Jeśli chodzi o merytoryczno-informacyjną stronę - książka bardzo ciekawa dla osób zainteresowanych tematem. Natomiast mi osobiście nie do końca pasował swoisty chaos, który w niej panuje, łatwo się zagubić w datach, retrospekcjach i "skakaniu" autorów między wydarzeniami bez konkretnej chronologii, ładu i składu. Oczywiście jest to odczucie subiektywne, mimo wszystko pewnie jednak nie poleciłabym tej książki osobom, które rzeczywiście nie interesują się tą konkretną tematyką, bądź nie mają choć minimalnej wiedzy na tematy w niej prezentowane.

Jeśli chodzi o merytoryczno-informacyjną stronę - książka bardzo ciekawa dla osób zainteresowanych tematem. Natomiast mi osobiście nie do końca pasował swoisty chaos, który w niej panuje, łatwo się zagubić w datach, retrospekcjach i "skakaniu" autorów między wydarzeniami bez konkretnej chronologii, ładu i składu. Oczywiście jest to odczucie subiektywne, mimo wszystko pewnie...

Trudno było mi się zabrać za czytanie tej książki, bo uważam Gabriela Garcię Marqueza za jednego z najwybitniejszych pisarzy naszych czasów. Byłem jednak po lekturze "Zanim zapadnie noc" Reinaldo Arenasa, w której opisywał on piekło kubańskich więzień i chciałem skonfrontować te dwie książki z sobą.

"Gabo i Fidel" jest ciekawie napisaną podwójną biografią - wybitnego pisarza i bezwzględnego dyktatora. Autorzy skupiając się na ich przyjaźni w pewien sposób przewracają do góry nogami powszechne postrzeganie tych dwóch osób. Fidel ukazuje się tutaj także od strony mecenasa kultury i nałogowego wręcz czytelnika. A Gabo...
... ten genialny pisarz i intelektualista przedstawiony jest jako ślepy zwolennik swojego przyjaciela - na dobre i na złe, za wszelką cenę unikający przyznania, że rządy Castro to brutalna dyktatura. Zdaje się nie widzieć represji, tortur, egzekucji, przyczyn desperackich prób ucieczki Kubańczyków na Florydę. Zasłania się swoimi zasługami w uwolnieniu szeregu osób.

Mocna, demitologizująca książka.

Trudno było mi się zabrać za czytanie tej książki, bo uważam Gabriela Garcię Marqueza za jednego z najwybitniejszych pisarzy naszych czasów. Byłem jednak po lekturze "Zanim zapadnie noc" Reinaldo Arenasa, w której opisywał on piekło kubańskich więzień i chciałem skonfrontować te dwie książki z sobą.

"Gabo i Fidel" jest ciekawie napisaną podwójną biografią - wybitnego...

Gabriel García Marquez jest pisarzem, który na świecie cieszy się dużym autorytetem i dlatego jego przyjaźń z Fidelem Castro i poparcie dla rewolucji kubańskiej i socjalizmu tak boli tych, którzy stoją po stronie reakcji i imperializmu. Autorzy książki nie kryją swojej wrogości do rewolucyjnej Kuby i zastanawiają się dlaczego Gabriel García Marquez ją popiera. Bardzo by chcieli, żeby pisarz zmienił stronę barykady, przeklął Fidela i rewolucję i dołączył do grona jej wrogów. Niech się wypchają! Gabo jest po stronie Fidela.

Gabriel García Marquez jest pisarzem, który na świecie cieszy się dużym autorytetem i dlatego jego przyjaźń z Fidelem Castro i poparcie dla rewolucji kubańskiej i socjalizmu tak boli tych, którzy stoją po stronie reakcji i imperializmu. Autorzy książki nie kryją swojej wrogości do rewolucyjnej Kuby i zastanawiają się dlaczego Gabriel García Marquez ją popiera. Bardzo by...

Jest to naprawdę bardzo dobrze napisana książka!

Autorzy starają się wytłumaczyć skąd wzięła się przyjaźń tych dwóch, tak ważnych dla Ameryki Łacińskiej, mężczyzn. Nie opierają się jedynie na przytaczaniu wypowiedzi tytułowej dwójki, ale sięgają też do innych źródeł. Dzięki temu książka jest wiarygodna.

Ostrzegam: wszyscy miłośnicy Garcii Marqueza poznają także ciemną stronę noblisty, o której nie mówi się zbyt dużo. Ale oprócz tego poznają także kolejne zabawne anegdoty i interesujące fakty z życia autora.

Jest to naprawdę bardzo dobrze napisana książka!

Autorzy starają się wytłumaczyć skąd wzięła się przyjaźń tych dwóch, tak ważnych dla Ameryki Łacińskiej, mężczyzn. Nie opierają się jedynie na przytaczaniu wypowiedzi tytułowej dwójki, ale sięgają też do innych źródeł. Dzięki temu książka jest wiarygodna.

Ostrzegam: wszyscy miłośnicy Garcii Marqueza poznają także ciemną...