Symetryczne ludzkie odbicie wyrzeźbione w kamieniu o półtorakilometrowej średnicy. Fryzura pazia, wysokie czoło, wypukłe oczy, wyraźnie widoczny grzbiet nosa. W półcieniu, wokół ust, melancholijny grymas, a na policzku kamienna łza. O piętnaście kilometrów dalej gładkie trójkątne kontury piramid, których symetryczne brzegi zewnętrzne są wyraźnie rozpoznawalne. Tajemnicze prostokątne i kwadratowe struktury sprawiają wrażenie fundamentów murów, nazwane przez NASA „Miastem Inków''.
To nie trick techniczny, nie gra wyobraźni to opis zdjęć zrobionych przez sondę kosmiczną Misji Vikinga - NASA, w wyprawie na Marsa.
Johannes von Buttlar w swojej książce analizuje wyniki misji Vikinga, porównuje je z zachowanymi w prehistorycznych przekazach informacji o obcych, którzy przybyli z nieba.
Odkrycia archeologiczne dokonane w Australii, Chinach i Ameryce, w zestawieniu z najnowszymi osiągnięciami w zakresie badań kosmicznych, każą nam ponownie przemyśleć pewne aspekty naszej prehistorii.
A głowy na Marsie: czy są pomnikiem wielkości cywilizacji, która przed setkami tysięcy lat istniała na Marsie, dziś martwej planecie; czy może to ostrzeżenie, memento, pomnik nagrobny i niezniszczalna w czasie kamienna pikieta ginącej egzystencji?
Dostrzeżona na policzku łza skłania nas, niestety, do przyjęcia tej smutnej wersji.