Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Zającówny i muszę przyznać, że udane. Historia opowiedziana przez autorkę na kolejnych stronach książki wciągnęła mnie choć dotyczyła trudnego tematu alkoholizmu w rodzinie.
Głównym bohaterem,który opowiada nam swoją historię jest nad wiek dojrzały jedenastoletni Rafał,borykający się z chorobą alkoholową swojej matki. Chłopiec musi sam o siebie zadbać i na dodatek ukrywać w szkole „niedyspozycje” matki. Jak by tego było mało matka ciągle jakiegoś „wujka” sprowadza do domu i kombinuje na lewo i prawo aby mieć kasę. I to jej kombinatorstwo doprowadza ją za kraty. A cóż z naszym bohaterem? Rafał trafia do bidula i czeka na ten swój wielki dzień, kiedy matka wyjdzie z więzienia i zabierze go do domu. Jedenastolatek powoli przystosowuje się do pobytu w domu dziecka. Ma tam swojego kolegę Malutka, którego jeszcze znał ze swojego podwórka i dlatego też nie czyje się taki samotny. Ale czy taki kolega może zastąpić matkę na którą Rafał tak bardzo czeka i wierzy że go zabierze do domu….
Pisarka sięgnęła po trudny temat, bo jak tu opowiedzieć historię dzieciaka z tzw. patologicznej rodziny. Z reguły takie dzieci są gorzej traktowane z szkole bo wiadomo nie uczy się, nie odrabia lekcji, sprawia trudności wychowawcze. Najprościej jest takiemu dziecku przykleić łatkę i sprawa załatwiona. A czy nie można z nim porozmawiać i wczuć się w jego odczucia. Mimo to uważam, iż Pani Joanna bardzo dobrze poradziła sobie z tym trudnym tematem. Stworzyła świetne portrety psychologiczne Rafała i jego matki. Na plus zaliczam też ukazanie realiów środowiskowych w którym obracają się bohaterowie książki. Postaci występujące w książce posługują się językiem charakterystycznym dla ówczesnych czasów i środowisk społecznych.
Książka doczekała się ekranizacji po tytułem „Kochankowie mojej mamy” w reżyserii Radosława Piwowarskiego. W rolę Rafała wcielił się Rafał Węgrzyniak a jego matkę zagrała Krystyna Janda. Filmu nie widziała więc trudno mi o porównanie co wypadło lepiej?
Polecam szczególnie tym, których interesują takie trudne tematy.
Moja ocena 5,5/6

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Joanny Zającówny i muszę przyznać, że udane. Historia opowiedziana przez autorkę na kolejnych stronach książki wciągnęła mnie choć dotyczyła trudnego tematu alkoholizmu w rodzinie.
Głównym bohaterem,który opowiada nam swoją historię jest nad wiek dojrzały jedenastoletni Rafał,borykający się z chorobą alkoholową swojej matki....