Cykl "Cienie pojętnych" to dość udane połączenie fantasy z elementami modnego steampunku. Cechą wyróżniającą powieści Adriana Tchaikovskiego jest dość ciekawa kreacja świata przedstawionego, w którym ludzie podzieleni są na rasy o owadzich cechach. Pierwsze dwa tomy cyklu wprawdzie mnie nie zachwyciły, ale jak to zwykle u mnie bywa, z rozpędu sięgnęłam po kolejny. Na szczęście nie widać u autora spadku formy, a wręcz przeciwnie, wydaje mi się, że z każdym tomem idzie mu coraz lepiej.

"Krew modliszki" ma tę samą konstrukcję co poprzedzająca ją "Klęska ważki". Znani z poprzednich utworów bohaterowie dzielą się na grupy, by wykonać przydzielone im zadania, a my śledzimy przeplatające się poszczególne wątki. Właściwie nie zmienia się grono głównych postaci, niektóre nie mają akurat w tym tomie wielkiego pola do popisu i pojawiają się tylko epizodycznie, jak ważec Salma, inne nadal pozostają na pierwszym planie, jak żukczyca Che czy modliszowiec Tisamon i pajęczyca Tynisa. W drugim planie pojawia się kilkoro nowych bohaterów, poszerza się też grono ras o nartnikowce, podwodne pająki czy pluskwiaka. Sama akcja nadal dotyczy starcia Imperium osowców z Nizinami, ale do decydującego starcia jeszcze nie dochodzi, a zainteresowanie obu stron skupia się na tajemniczej szkatule, skupiającej moc Darakyonu oraz pozyskaniu nowych sojuszników przez Niziny i przeszkodzenie temu przez osowców. Dostajemy też okazję, by bliżej przyjrzeć się terytorium pająkowców, a także poszerzyć wiedzę na temat tajemniczego maga moskitów czy poznać odrobinę sprawy wewnętrzne Imperium osowców.

Powieść nie stanowi samodzielnego, odrębnego utworu i przeznaczona jest raczej dla tych, którzy znają poprzednie tomy. Opowieść nabiera większego rozpędu, dzieje się sporo i czyta się ją bez bólu. Nie wychodzi jednak poza ramy typowego cyklu fantastycznego. To dość błaha rozrywka i równie dobrze można po prostu całość sobie darować. Chyba, że ktoś jest wielkim wielbicielem owadów albo lubi niespecjalnie wymagające cykle fantasy, które dostarczają rozrywki na przyzwoitym poziomie i nic poza tym. Sama mam wprawdzie zamiar dowiedzieć się jak się całość skończy i obiecuję sobie jednocześnie w duchu ograniczyć tego typu spotkania, czego zapewne nie dopełnię.

Opinię umieściłam na swoim blogu: http://urshana.blox.pl/2013/08/Owadzia-wojna-Adrian-Tchaikovsky-Krew-modliszki.html

Cykl "Cienie pojętnych" to dość udane połączenie fantasy z elementami modnego steampunku. Cechą wyróżniającą powieści Adriana Tchaikovskiego jest dość ciekawa kreacja świata przedstawionego, w którym ludzie podzieleni są na rasy o owadzich cechach. Pierwsze dwa tomy cyklu wprawdzie mnie nie zachwyciły, ale jak to zwykle u mnie bywa, z rozpędu sięgnęłam po kolejny. Na...