Podchodziłem do tego tomu X-wingów z niemałymi oczekiwaniami. Przecież to 4 tom, zamykający pierwszą część cyklu. Myślałem, że autor dopieści go i uwypukli to co w serii najfajniejsze. Niestety mocno się rozczarowałem. Przedstawiona w niej historia jest dla mnie zupełnie niewiarygodna. Można powiedzieć: hej, to świat gdzie w kosmosie jest dźwięk, istnieją Jedi i miecze świetlne. Ale to wszystko przecież przyjęta konwencja a ja mam na myśli opisane w książce zdarzenia, relacje między walczącymi stronami, zbiegi okoliczności. Dodatkowo niekompetencja wszystkich dowódców strony Imperialnej jest wprost kosmiczna. Dalej będą spoilery - uwaga!

Przedstawiona historia miała być zupełnie odmienna od pozostałych książek - miała przedstawiać wyzwalanie planety Thyferra, której demokratycznie "wybraną" władczynią została pani dyrektor Isard. Dodatkowo Wedge i spółka zrzekli się członkostwa w Nowej Republice i założyli grupę pseudo piracką walczącą z Isard i jej siłami.

Oczywiście Łotrom wychodzi wszystko - zaczynając od walk w kosmosie, przez handel na rzekomo zniszczonej stacji po wszynanie powstania narodowego kosmitów.
Dowódcy Imperialni to najczęściej krwiożerczy idioci z bardzo niewielkimi zdolnościami taktycznymi i strategicznymi.
Isard - wieloletnia dyrektor wywiadu Imperium i zarządzająca przez jakiś czas jego pozostałością to niekompetentna idiotka, która dla chwilowej przyjemności z zemsty jest w stanie zaryzykować przyszłość swoją i swojej organizacji. Jest to niewiarygodne, dla mnie Isard była niezwykle przebiegłą pragmatyczką, która była doskonała w manipulowaniu i spiskach. W tej książce to zwykła idiotka na wysokim stołku.

Lubię Gwiezdne Wojny i rozumiem, że postaci takie jak Corran, Wedge czy tam Luke Skywalker rządzą się własnymi prawami. Mogą stracić co najwyżej rękę - ale zginąć już nie. Ale Corran i Wedge nie tracą nawet włosa z czubka głowy! Gdy to cholerne Imperium nawet nie walczy tylko jest 100 letnim starcem o lasce, który zawsze dostaje w skórę - gdzie tu emocje?

Lubię Gwiezdne Wojny i cykl X-wingi też, może dlatego ta książka tak mnie rozczarowała.

Podchodziłem do tego tomu X-wingów z niemałymi oczekiwaniami. Przecież to 4 tom, zamykający pierwszą część cyklu. Myślałem, że autor dopieści go i uwypukli to co w serii najfajniejsze. Niestety mocno się rozczarowałem. Przedstawiona w niej historia jest dla mnie zupełnie niewiarygodna. Można powiedzieć: hej, to świat gdzie w kosmosie jest dźwięk, istnieją Jedi i miecze...