We wcześniejszym tomie X-Wingów, Stackpole nieco obniżył loty, ale czwarta część przygód Eskadry Łotrów znowu sprawia, że skrzydła (zablokowane w pozycji bojowej!),znowu rosną :) Mimo, że nieśmiertelność Łotrów jest nieco denerwująca, sama książka była naprawdę dobra.
9/10.

We wcześniejszym tomie X-Wingów, Stackpole nieco obniżył loty, ale czwarta część przygód Eskadry Łotrów znowu sprawia, że skrzydła (zablokowane w pozycji bojowej!),znowu rosną :) Mimo, że nieśmiertelność Łotrów jest nieco denerwująca, sama książka była naprawdę dobra.
9/10.

Przez pierwsze 3/4 książki w sumie to raczej nuedno, poza kilkoma momentami. Świetnie wypadło pojawienie się Boostera Terrika, fajne były twi'lekianskie myśliwce. No i relacje Corrana z Mirax. Przy czym w tych ostatnich denerwujące było, że w ciągu krótkiego czasu przeskoczyły one tak nagle.

Fabuła rozkręca się pod koniec, a wcześniej to tylko fajne momenty.

Super też, że pojawia się Talon Karrde bo tworzy z Boosterem świetny duet. Trochę mało czasu poswięcono Asyr i innym postaciom pilotów.

Przez pierwsze 3/4 książki w sumie to raczej nuedno, poza kilkoma momentami. Świetnie wypadło pojawienie się Boostera Terrika, fajne były twi'lekianskie myśliwce. No i relacje Corrana z Mirax. Przy czym w tych ostatnich denerwujące było, że w ciągu krótkiego czasu przeskoczyły one tak nagle.

Fabuła rozkręca się pod koniec, a wcześniej to tylko fajne momenty.

Super też,...

Chyba do tej pory najlepsza część X-wingow. Wojna o Bacte posiada dużą ilość walk kosmicznych od myśliwców po superniszczyciele, kolejne zdrady, pakty z przemytnikami no i oczywiście pełno akcji.

Chyba do tej pory najlepsza część X-wingow. Wojna o Bacte posiada dużą ilość walk kosmicznych od myśliwców po superniszczyciele, kolejne zdrady, pakty z przemytnikami no i oczywiście pełno akcji.

Podchodziłem do tego tomu X-wingów z niemałymi oczekiwaniami. Przecież to 4 tom, zamykający pierwszą część cyklu. Myślałem, że autor dopieści go i uwypukli to co w serii najfajniejsze. Niestety mocno się rozczarowałem. Przedstawiona w niej historia jest dla mnie zupełnie niewiarygodna. Można powiedzieć: hej, to świat gdzie w kosmosie jest dźwięk, istnieją Jedi i miecze świetlne. Ale to wszystko przecież przyjęta konwencja a ja mam na myśli opisane w książce zdarzenia, relacje między walczącymi stronami, zbiegi okoliczności. Dodatkowo niekompetencja wszystkich dowódców strony Imperialnej jest wprost kosmiczna. Dalej będą spoilery - uwaga!

Przedstawiona historia miała być zupełnie odmienna od pozostałych książek - miała przedstawiać wyzwalanie planety Thyferra, której demokratycznie "wybraną" władczynią została pani dyrektor Isard. Dodatkowo Wedge i spółka zrzekli się członkostwa w Nowej Republice i założyli grupę pseudo piracką walczącą z Isard i jej siłami.

Oczywiście Łotrom wychodzi wszystko - zaczynając od walk w kosmosie, przez handel na rzekomo zniszczonej stacji po wszynanie powstania narodowego kosmitów.
Dowódcy Imperialni to najczęściej krwiożerczy idioci z bardzo niewielkimi zdolnościami taktycznymi i strategicznymi.
Isard - wieloletnia dyrektor wywiadu Imperium i zarządzająca przez jakiś czas jego pozostałością to niekompetentna idiotka, która dla chwilowej przyjemności z zemsty jest w stanie zaryzykować przyszłość swoją i swojej organizacji. Jest to niewiarygodne, dla mnie Isard była niezwykle przebiegłą pragmatyczką, która była doskonała w manipulowaniu i spiskach. W tej książce to zwykła idiotka na wysokim stołku.

Lubię Gwiezdne Wojny i rozumiem, że postaci takie jak Corran, Wedge czy tam Luke Skywalker rządzą się własnymi prawami. Mogą stracić co najwyżej rękę - ale zginąć już nie. Ale Corran i Wedge nie tracą nawet włosa z czubka głowy! Gdy to cholerne Imperium nawet nie walczy tylko jest 100 letnim starcem o lasce, który zawsze dostaje w skórę - gdzie tu emocje?

Lubię Gwiezdne Wojny i cykl X-wingi też, może dlatego ta książka tak mnie rozczarowała.

Podchodziłem do tego tomu X-wingów z niemałymi oczekiwaniami. Przecież to 4 tom, zamykający pierwszą część cyklu. Myślałem, że autor dopieści go i uwypukli to co w serii najfajniejsze. Niestety mocno się rozczarowałem. Przedstawiona w niej historia jest dla mnie zupełnie niewiarygodna. Można powiedzieć: hej, to świat gdzie w kosmosie jest dźwięk, istnieją Jedi i miecze...

Jak w każdej dłuższej serii - fabuła ewoluuje. Stare wątki zostają zamknięte, pojawiają się nowe. Bohaterowie ewoluują, dorastają. Tak samo stało się i teraz. Największą niespodzianką jest chyba ostać Corrana Horna, o którym dowiadujemy się niezłych rewelacji. Z resztą za sprawą Luka Skywalkera, który pojawia się na jeden rozdział, aby dosłownie - wywrócić stolik. Minusem tego zabiegu jest postawienie Horna jakoby w centrum, a wszystkie pozostałe postacie i wątki zostają wprawione w ruch wokół niego jak jakieś satelity. Mnie to osobiście nie dziwi, ponieważ Horne jest postacią stworzoną przez Stackpole'a. A niech ma, tym bardziej, że ciekawa z niego postać i naprawdę z potencjałem.

Idąc za ciosem trzeba również stwierdzić, że na pierwszy plan wysuwa się Horn i Antilles. Poza nimi pozostałe postacie są na kolejnym planie i niewyraźne. Nawet główne postacie z Imperium są również mało widoczne. Sama Isard jest jakby przystawką, a poza nią i Fliry Vorru ma niewiele do powiedzenia. Pozostali to epizody.

Nie ma co jednak narzekać. Powieść pod względem treści prezentuje się bardzo dobrze. Cztery tomy Stackpole'a trzymają poziom, choć początkowo jest on nieco niższy, a napięcie rośnie powoli, to jednak warto przeczytać całość za jednym zamachem.

Jak w każdej dłuższej serii - fabuła ewoluuje. Stare wątki zostają zamknięte, pojawiają się nowe. Bohaterowie ewoluują, dorastają. Tak samo stało się i teraz. Największą niespodzianką jest chyba ostać Corrana Horna, o którym dowiadujemy się niezłych rewelacji. Z resztą za sprawą Luka Skywalkera, który pojawia się na jeden rozdział, aby dosłownie - wywrócić stolik. Minusem...

X-Wingi IV - Wojna o Bactę. Czwarta czesc z 10 (dotychczas). Galaktyka wciaz potrzebuje duzych ilosci bacty do uzdrowienia chorych zarazonych Krytosem, jednak jedyny swiat - Thyferra - ktory ja produkuje ustanawia Ysanne Isard swoja przywodczynia. Cala ekipa odchodzi z eskadry lotrow i na wlasna reke probuje rozprawic sie z Isard. Zakladaja baze na planecie Yag’Dhul. Zaczynaja tez dzialalnosc wywrotowa na Thyferrze.
Ksiazka napisana nadal w klimacie poprzednich czesci. Poziom sredni, czyta sie szybko, latwo i lekko.

X-Wingi IV - Wojna o Bactę. Czwarta czesc z 10 (dotychczas). Galaktyka wciaz potrzebuje duzych ilosci bacty do uzdrowienia chorych zarazonych Krytosem, jednak jedyny swiat - Thyferra - ktory ja produkuje ustanawia Ysanne Isard swoja przywodczynia. Cala ekipa odchodzi z eskadry lotrow i na wlasna reke probuje rozprawic sie z Isard. Zakladaja baze na planecie Yag’Dhul....

Zaskakująco równy i wysoki poziom jak na Star Warsy. Dobra seria - lawirowanie polityczne, próba ekonomicznego wyniszczenia, wojny propagandowe, podrygi Imperium i problemy Republiki. Podoba mi się.

Zaskakująco równy i wysoki poziom jak na Star Warsy. Dobra seria - lawirowanie polityczne, próba ekonomicznego wyniszczenia, wojny propagandowe, podrygi Imperium i problemy Republiki. Podoba mi się.