Na plus dla tej książki trzeba zapisać czarny humor, którym jest obficie okraszona, a także dość obrazowe przedstawienie realiów życia w starożytnej Italii. Ale jeśli chodzi o fabułę, jest ona, niestety, dość irytująca...
Główni bohaterowie to grecki rzezimieszek Galen oraz pozbawiony władzy cesarz Neron (śmierć tegoż zostaje sfingowana dzięki zabójstwu jego sobowtóra, co umożliwia mu ucieczkę z Rzymu). Przez całą opowieść uciekają oni przed różnymi prześladowcami (okazuje się bowiem, że mimo wszystko pół Rzymu wie o ich poczynaniach), trafiają z jednych tarapatów w kolejne, cudaczne przygody i irytująco mało realne zbiegi okoliczności są tu normalnością.
Opowieść drogi? Ale gdzie tu jakiś cel, skoro bohaterowie sami do końca nie wiedzą, co chcą zrobić ze swoim życiem, dokąd się udać, gdzie szukać wytchnienia. I tak wciąż uciekają - od jednej wpadki do następnej. Ich losy mają rzekomo przypominać tułaczkę Odyseusza - ale jakoś to nieporadnie wychodzi. Owszem, ciągle się coś dzieje, ktoś ginie, coś płonie, pojawia się też motyw baśniowego skarbu. Ale właśnie dlatego momentami ma się wrażenie, że to tylko przygodowa opowieść dla trochę starszej młodzieży, w której wszystko musi się - mimo różnych hec - dobrze skończyć...
Da się to czytać, nie powiem; miejscami jest nawet zabawnie. Ale mnie osobiście ta historia jakoś nie wciagnęła.

Na plus dla tej książki trzeba zapisać czarny humor, którym jest obficie okraszona, a także dość obrazowe przedstawienie realiów życia w starożytnej Italii. Ale jeśli chodzi o fabułę, jest ona, niestety, dość irytująca...
Główni bohaterowie to grecki rzezimieszek Galen oraz pozbawiony władzy cesarz Neron (śmierć tegoż zostaje sfingowana dzięki zabójstwu jego sobowtóra, co...