Druga edycja Kroków w Nieznane (rok 1971) wedle ówczesnej konwencji miała jako temat wiodący podróz w czasie. Wydawcy uraczyli czytelnika seria opowiadań dotyczących szereg koncepcji podrózy w czasie oraz zwiazanych z tym paradoksow. W tym względzie najciekawszą koncepcje zaprezentował tu Alfred Bester w opowiadaniu „Ludzie, którzy zamordowali Mahometa”. Pomiędzy nimi dwa opowiadania polskim mistrzów Lema i Ziedla. Niestety żadne z nich nie wybiło sie poza przecietność. Pozostałe to dzieą pisarzy amerykańskich i rosyjskich (bądź radzieckich, wedłóg ówczesnej nomenklatury). Ponad przecietność wybijają sie dwa – najdluzsze w zbiorze „Petla czasu” Gleba Anfiłowa i najkrótsze „Gabinet luster” Frederica Brown. Pierwsze napisane z rozmachem i w sensacyjnym tempie (dodatkową atrakcją są „soscjalistyczne” smaczki). Gabinet luster poza intrygujacym pomyslem i niecodzienną narracją, daje nam otwarte zakończenie.

Aby należycie ocenić wartośc tomu, należało by sie się przenieść w czasie do roku 1971 i obejżeć ten zbiór oczami ówczesnego czytelnika.

Druga edycja Kroków w Nieznane (rok 1971) wedle ówczesnej konwencji miała jako temat wiodący podróz w czasie. Wydawcy uraczyli czytelnika seria opowiadań dotyczących szereg koncepcji podrózy w czasie oraz zwiazanych z tym paradoksow. W tym względzie najciekawszą koncepcje zaprezentował tu Alfred Bester w opowiadaniu „Ludzie, którzy zamordowali Mahometa”. Pomiędzy nimi dwa...