Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Drugi próg życia Stanisław Lem 
Czytałam ten zbiór długo, ale nie dlatego, że opowiadania były kiepskie. Wręcz przeciwnie, niektóre wywarły na mnie na tyle silne wrażenie, że musiałam dać sobie trochę czasu na przejście do kolejnego.
Zbiór został wydany w 1980 roku. Najmłodsze opowiadanie ma obecnie 42 lata, najstarsze 64 (!). Jednak wszystkie są ponadczasowe, jeśli można tak powiedzieć o utworach traktujących o przyszłości. Innymi słowy wtedy były to niesamowite wizje przyszłości i mimo całego postępu technologicznego, po pięćdziesięciu latach dalej są niesamowitymi wizjami przyszłości i jeszcze przez długi czas takie pozostaną.
Opowiadania, które szczególnie zapadły mi w pamięć to (ułożone subiektywnie od najlepszego :)):
Megalomania (J. Nidecka)
Przydział (J. Siwek)
Dom (A. Stoff)
Wieczorne niebo (A. Czechowski)
Wróble Galaktyki (K. Fiałkowski)
Test (S. Lem).
Dodam jeszcze tylko, że jeszcze dziesięć lat temu zapierałam się rękami i nogami przed opowiadaniami. Dzięki takim utworom (i muszę tu jeszcze wspomnieć Teda Chianga) opowiadanie jako forma literacka powoli, acz nieubłaganie zdobywa moje serce. :)
Kroki w nieznane. Almanach fantastyczno-naukowy 2 Stanisław Lem 
Druga edycja Kroków w Nieznane (rok 1971) wedle ówczesnej konwencji miała jako temat wiodący podróz w czasie. Wydawcy uraczyli czytelnika seria opowiadań dotyczących szereg koncepcji podrózy w czasie oraz zwiazanych z tym paradoksow. W tym względzie najciekawszą koncepcje zaprezentował tu Alfred Bester w opowiadaniu „Ludzie, którzy zamordowali Mahometa”. Pomiędzy nimi dwa opowiadania polskim mistrzów Lema i Ziedla. Niestety żadne z nich nie wybiło sie poza przecietność. Pozostałe to dzieą pisarzy amerykańskich i rosyjskich (bądź radzieckich, wedłóg ówczesnej nomenklatury). Ponad przecietność wybijają sie dwa – najdluzsze w zbiorze „Petla czasu” Gleba Anfiłowa i najkrótsze „Gabinet luster” Frederica Brown. Pierwsze napisane z rozmachem i w sensacyjnym tempie (dodatkową atrakcją są „soscjalistyczne” smaczki). Gabinet luster poza intrygujacym pomyslem i niecodzienną narracją, daje nam otwarte zakończenie.
Aby należycie ocenić wartośc tomu, należało by sie się przenieść w czasie do roku 1971 i obejżeć ten zbiór oczami ówczesnego czytelnika.
