KUMAGAI - Droga Wojownika” – to kolejny komercyjny „hit” wydawnictwa „Red Horse”.
Widząc tę książkę po raz pierwszy zastanawiałem się co kryje się pod nieco pretensjonalną okładką ?
Pamiętałem jednak, iż wcześniej, to samo Wydawnictwo wyedytowało „Opowieść o 47 Roninach”, powieść zapewne nie wybitną, ale mającą znamiona ciekawej, „wakacyjnej” lektury.
Tak więc zdecydowałem się na zakup…..
Po przeczytaniu pierwszych, kilkunastu stron ogarnęło mnie zwątpienie….
Z pozoru wszystko jest w porządku, Książkę napisał profesjonalista, z kart opowiadania wprost wylewa się historyczna wiarygodność. Nie ma cienia amatorszczyzny, nieścisłości, ani braku dbałości o szczegóły. W tekście pojawiają się świetnie zarysowane, historyczne postaci, konkretne daty i wydarzenia……
Z pozoru nie ma powodów do „czepiania się”, wartka akcja, wyraziste postaci, historyczny realizm.
A jednak jest „coś” co powoduje, iż odczuwam „zgrzyt”. Po chwili refleksji konstatuję, iż język narracji kompletnie nie pasuje do postaci i historycznego realizmu !
Narrację w pierwszej osobie prowadzi bohater opowieści, tytułowy Samuraj -Kumagai.
Dysonans wywołuje fakt, iż wczesnośredniowieczny Samuraj posługuje się całkowicie współczesnym językiem …
Przyznam, iż minęło sporo czasu, mierzonego liczbą przeczytanych stron, nim skonstatowałem, iż całkowicie współczesny język historycznej postaci, nie tylko nie jest efektem braku literackiego warsztatu autora, ale ma charakter głęboko przemyślanego zabiegu narracyjnego.
Otóż, wczesnośredniowieczny samuraj, przemawia do nas całkowicie współczesnym językiem weterana walk w Afganistanie czy Iraku.
Procesy historyczne, kulisy władzy, ludzkie dążenia i motywacje, cienka granica pomiędzy życiem i śmiercią, pomiędzy patosem, a śmiesznością , których Kumagai, jest mniej lub bardziej mimowolnym świadkiem do dziś zachowują swą aktualność i brzmią wielce przekonywująco.

W moim przekonaniu, to jest najważniejsze przesłanie książki Donalda Richie.

Kumagai uwikłany w burzliwą historię swego czasu, przekazuje nam informacje o naturze mechanizmów historii, których aktualność nie zmienia się przez wieki.
Wczesnośredniowieczny bohater książki, widzi więc wzloty i upadki wielkich wodzów i cesarzy, widzi miałkość i nikczemność z pozoru szlachetnych idei.
Pisząc swój - „do bólu” szczery - pamiętnik, zdaje się przekazywać nam prawdę, która w istocie nie zmienia się przez stulecia…
Ta prawda, to ponura refleksja o naturze władzy, motywach rządzących, manipulacji i podporządkowaniu.
Kumagai na swym niepokornym przykładzie, pokazuje, iż można zostać bohaterem mimo woli, w świecie w którym patos, przesłania brutalną prawdę o naturze władzy i ludzkich dążeniach, a propaganda etykę.
W gruncie rzeczy nie zmienia to jednak niczego…..

Japoński Samuraj ery Heian ukazuje nam, miałkość świata zbudowanego na chorobliwym dążeniu do władzy, świata, którego złoty przepych przykrywa pustkę i upodlenie …..


- Czy odległy, miniony świat Kumagaia, różni się aż tak bardzo od współczesności ?

KUMAGAI - Droga Wojownika” – to kolejny komercyjny „hit” wydawnictwa „Red Horse”.
Widząc tę książkę po raz pierwszy zastanawiałem się co kryje się pod nieco pretensjonalną okładką ?
Pamiętałem jednak, iż wcześniej, to samo Wydawnictwo wyedytowało „Opowieść o 47 Roninach”, powieść zapewne nie wybitną, ale mającą znamiona ciekawej, „wakacyjnej” lektury.
Tak więc zdecydowałem...

Kliknąłem że przeczytane ale... niestety tak nie jest. Chciałem dać 3 gwiazdki ale ostatecznie autor starał się wplatać coś wartościowego. Okładka fajna i...na tym się kończy lista pozytywów. Chciałem poczytać sobie coś orientalnego. Poszedłem do biblioteki znalazłem Kumagai. Czytam boczek zagiętej okładki : autor poświęcił 10 lat na napisanie tej książki. Już nie zaglądałem do środka bo pomyślałem że taka rekomendacja wystarcza. O matko. To po prostu podręcznik do historii jest. Już wiem dlaczego 10 lat się z nią męczył. 0,0000009% dialogów (pytam się JAK TO). Nie mam nic do historii bo ją lubię i po to sięgnąłem też z grubsza po taką książkę ale to nie może być praktycznie TYLKO historia (oczywiście jest to moja osobista opinia).A tak fajnie się zapowiadało.

Podsumowując : jeśli ktoś lubi podręczniki do historii w tym przypadku interesujący się w szczególności tematem Japonii, prowadzony przez historię bohatera lubi tonąć w gąszczu nazwisk, wydarzeń i nikłego procenta dialogu to POLECAM !

Kliknąłem że przeczytane ale... niestety tak nie jest. Chciałem dać 3 gwiazdki ale ostatecznie autor starał się wplatać coś wartościowego. Okładka fajna i...na tym się kończy lista pozytywów. Chciałem poczytać sobie coś orientalnego. Poszedłem do biblioteki znalazłem Kumagai. Czytam boczek zagiętej okładki : autor poświęcił 10 lat na napisanie tej książki. Już nie...

o, to dopiero była denna książka o samurajach!!!

o, to dopiero była denna książka o samurajach!!!

No dobra, psychoanaliza na poziomie, o jakiej nie śniło się Freudowi, świadomość popchnięta o trzysta lat w przód, zero mentalności typowej, czy takiej, jaką ja sobie wyobrażam jako typową, dla japońskiego żołnierza z czasów bakufu, ale co z tego? Detal historyczny, mrówcza skrzętność w badaniu źródeł, do tego wnikliwość i drobiazgowość naprawdę budząca szacunek i podziw. Okej, nadal nie jest to "Gai-jin" ani "Shogun" Clavella, ale czytało się dość przyjemnie. Odradzam wszystkim, którzy nie lubią opisów wojen, zmagań, potyczek i rzezi. Mimo wszystko.

No dobra, psychoanaliza na poziomie, o jakiej nie śniło się Freudowi, świadomość popchnięta o trzysta lat w przód, zero mentalności typowej, czy takiej, jaką ja sobie wyobrażam jako typową, dla japońskiego żołnierza z czasów bakufu, ale co z tego? Detal historyczny, mrówcza skrzętność w badaniu źródeł, do tego wnikliwość i drobiazgowość naprawdę budząca szacunek i podziw....

Przystąpiłem do czytania tej książki bardzo entuzjastycznie. Spodziewałem się fascynującej podróży w inne czasy i w inną kulturę, okraszonej opisami militarnych potyczek w starym azjatyckim stylu.

Zawiodłem się.

Książka przedstawia opowieść całego życia Kumagai Naozane. Poznajemy go jako młodego wieśniaka, obserwujemy jego długą karierę wojskową oraz schyłek życia w szatach mnicha. Jakkolwiek potencjał takiego opowiadania wydaje się być bardzo duży, autor zdecydowanie go nie wykorzystał.

Bohater powieści nie wyróżnia się właściwie niczym szczególnym, nie jest zbyt mądry, nie szczególnie odważny, nie ceni też zbytnio honoru czy wartości religijnych.

Inne postaci, które spotkamy na stronach książki nakreślone są w większości bardzo prosto, ich postępowanie jest przewidywalne, a w moim odczuciu często wręcz infantylne.

Działania wojenne - oczywiście spotkamy wiele ich opisów, ale stopień ich złożoności i zawartej w nich strategii przywodzi na myśl dwie frakcje chłopaków z kijami ganiających się po podwórku. Same biwy też się pojawiają, jednak ich opis jest niemal telegraficzny, poznajemy głównie rolę jaką odgrywał w nich główny bohater, a że rola ta raczej nie bywała doniosła, to i serwowane nam opisy nie porywają.

Wisienką na czubku tego dosyć kwaskowego tortu jest chronologia. Narrator, którym jest sam Kumagai wprowadzając do opowieści nową postać niemal zawsze serwuje nam najistotniejsze wydarzenia z jej przyszłości po czym sam karci się za złamanie chronologii i wraca ładnych parę lat wstecz. Nie wiem czy to będzie przeszkadzało innym czytelnikom, ale mnie irytowało solidnie, zwłaszcza że nie był to jednorazowy zabieg autora ale rzecz nagminna.

Podsumowując - nie wiem na ile wiernie książka Donalda Richie przedstawia realia XII wiecznej Japonii (chociaż wolę wierzyć, że nie były to tak "proste" realia),wiem natomiast, że czytałem mnóstwo lepszych książek.

Przystąpiłem do czytania tej książki bardzo entuzjastycznie. Spodziewałem się fascynującej podróży w inne czasy i w inną kulturę, okraszonej opisami militarnych potyczek w starym azjatyckim stylu.

Zawiodłem się.

Książka przedstawia opowieść całego życia Kumagai Naozane. Poznajemy go jako młodego wieśniaka, obserwujemy jego długą karierę wojskową oraz schyłek życia w...

Historia Samuraja. Jednego z historycznych bohaterów starożytnej Japonii. Pomimo tego, iż jest to historia oparta na zapiskach i księgach opisujących bohatera, które przetrwały do dziś, to czyta się przyjemnie. Momentami może szokować, sposób postępowania żołnierzy na polu bitwy. Jednakże, mowa o czasach gdy kasta samurajów-wojowników jeszcze się nie utworzyła. Europejczycy też byli brutalni, momentami nawet bardziej. Książka w sam raz na raz.

Historia Samuraja. Jednego z historycznych bohaterów starożytnej Japonii. Pomimo tego, iż jest to historia oparta na zapiskach i księgach opisujących bohatera, które przetrwały do dziś, to czyta się przyjemnie. Momentami może szokować, sposób postępowania żołnierzy na polu bitwy. Jednakże, mowa o czasach gdy kasta samurajów-wojowników jeszcze się nie utworzyła. Europejczycy...

Interesujaca powiesc przedstawiajaca losy wojownika w czasach feudalnej Japonii. Chwilami bardzo doslowna, byc moze nawet wulgarna, lecz dzieki temu uzyskujemy calkiem prawdopodobna historie, poparta licznymi tekstami zrodlowymi. Czytelnikow przekonanych o cnotliwosci i slynnym honorze samurajow moze troche zbic z tropu, jako, ze nie uswiadczymy tutaj nadmiaru patosu ani idealizowania japonskich wojownikow. Bardzo dobra pozycja.

Interesujaca powiesc przedstawiajaca losy wojownika w czasach feudalnej Japonii. Chwilami bardzo doslowna, byc moze nawet wulgarna, lecz dzieki temu uzyskujemy calkiem prawdopodobna historie, poparta licznymi tekstami zrodlowymi. Czytelnikow przekonanych o cnotliwosci i slynnym honorze samurajow moze troche zbic z tropu, jako, ze nie uswiadczymy tutaj nadmiaru patosu ani...