Perła odnaleziona na zapomnianej półce. Wspaniała literacko książka, przepłeniona ironią, ale też podskórnym, ledwie wyczuwalnym niepokojem. Tove Jansson nie popada w schematyzm, nie podąża za gotowymi wzorcami, zaskakuje czytelnika świeżym spojrzeniem, inną perspektywą, niebanalnym tokiem narracji.

Perła odnaleziona na zapomnianej półce. Wspaniała literacko książka, przepłeniona ironią, ale też podskórnym, ledwie wyczuwalnym niepokojem. Tove Jansson nie popada w schematyzm, nie podąża za gotowymi wzorcami, zaskakuje czytelnika świeżym spojrzeniem, inną perspektywą, niebanalnym tokiem narracji.

W pierwszej chwili konsternacja: jakie to nierówne! Obok świetnych opowiadań, jak na przykład oryginalne i poruszające „Listy”, czy zabawna „Wiewiórka”, teksty niezapadające w pamięć, jak „Fajerwerki” i „Ryby dla kota”.
Moment zastanowienia i pełna zaskoczenia weryfikacja: wcale
nie nierówne, po prostu różnorodne, poruszające się na odmiennych płaszczyznach. Dla każdego prawdopodobnie inne opowiadanie będzie tym trafionym, lepszym, ciekawszym, świadcząc tym samym o pewnej uniwersalności zbioru, ale jednocześnie subiektywnie obniżając wartość całości.
Część opowiadań to chyba bezpośrednie migawki z jakichś momentów życia autorki lub przeniesienie wybranych przeżyć i przemyśleń na wiodące wątki fabularne, ucharakteryzowane na autobiograficzne epizody. Nie każdemu musi się to spodobać, bo nie każdego zainteresują (i nie każdy zrozumie) np. rozterki dotyczące kryzysu artystycznego.

W pierwszej chwili konsternacja: jakie to nierówne! Obok świetnych opowiadań, jak na przykład oryginalne i poruszające „Listy”, czy zabawna „Wiewiórka”, teksty niezapadające w pamięć, jak „Fajerwerki” i „Ryby dla kota”.
Moment zastanowienia i pełna zaskoczenia weryfikacja: wcale
nie nierówne, po prostu różnorodne, poruszające się na odmiennych płaszczyznach. Dla każdego...

Książki w moim życiu pojawiają się same, przychodzą w różnych momentach i powiększają moją kolekcję, bądź są tylko elementem przechodnim w moim domu.
Na cytat z "Podróży z małym bagażem" natrafiłam przypadkowo, a mianowcie przysłał mi go mój przyjaciel. Taki, z którym zjadłam beczkę soli. Zaintrygował mnie tytuł, a co więcej, autorka, którą jak większość populacji naszego globu kojarzy z Muminkami.
Szukałam tej książki na allegro, ale z racji małego nakładu egzemplarze tej, jakby nie było mało opasłej ksiązeczki były bardzo drogie.
Minął czas, książka została wpisana do notesu, w którym piętrzą się pozycje do przeczytania, aż tu całkowicie przypadkowo znalazłam się w bibliotece w pobliskiej miejscowości, z moją kuzynką, która akurat coś wypożyczała...zapytałam, czy jest - po prostu akurat ta książka przyszła mi do głowy. I była. Zaopiekowałam się nią, posklejałam kartki, widać, że sporo przeszła, ale mało kto teraz po nią sięgał.
Opowiadania są.. ekscentryczne z lekka, podobaja mi się. To cudowne móc przez chwilę przeczytać coś niemuminkowego dla dorosłych...o podróżach, zarówno tych dalekich jak i zwykłej wizycie u znajomych na obiedzie.
Tove Jansson jest dla mnie zagadką, teraz tym większą. Szkoda, że tak mało jej pisarskich dzieł ujrzało światło dzienne.
Jest mi mało, dlatego czym prędzej zamówiłam biografię pisarki. Mama Muminków pisze też dla dorosłych. Polecam!

Książki w moim życiu pojawiają się same, przychodzą w różnych momentach i powiększają moją kolekcję, bądź są tylko elementem przechodnim w moim domu.
Na cytat z "Podróży z małym bagażem" natrafiłam przypadkowo, a mianowcie przysłał mi go mój przyjaciel. Taki, z którym zjadłam beczkę soli. Zaintrygował mnie tytuł, a co więcej, autorka, którą jak większość populacji naszego...

Klimatyzm opowiadań zawartych w tomie to zasługa niebanalnego pióra Tove Jansson. Treść to w dużej mierze walka wewnętrzna bohaterów rozpisana na głosy rozdartych, często samotnych, w większości starych ludzi. Ujście znajduje w historiach: „Osiemdziesiąte urodziny”, „Podróż z małym bagażem”, „Cieplarnia” czy „Władysław”- opowiadanie z polskim akcentem, gdzie tytułowy Władysław to Leniewicz - mistrz marionetek z Łodzi. Postacie to jednak nie zawsze osoby w podeszłym wieku. Problemy mają też młodsi: „Mały letnik” to historia nonkonformistycznego jedenastolatka pełnego niezgody na otaczający świat; „Śmierć nauczyciela gimnastyki” to opowieść o ludziach w średnim wieku próbujących zabić w sobie wyrzuty sumienia, a z kolei „Listy” to opowiadanie zupełnie odbiegające charakterem od pozostałych – to kilkuletnia korespondencja pomiędzy dziewczynką z Japonii, a autorką.
Świat wewnętrzny postaci jest rozbudowany. To co dzieje się w świecie realnym, przeplata się z ich emocjami i wzajemnie na sobie wpływa. Stany wewnętrzne są pełne różnych ograniczeń, zapiekłych teorii, które kumulują się w nieprzystosowaniu (społecznym i psychicznym). Większość akcji dzieje się blisko natury, która niekiedy decyduje za człowieka, a czasami organizuje mu życie.
Siłą opowiadań jest sugestywność bohaterów, nieprzewidywalność zakończeń, niedopowiedzenie oraz brak schematów. Wadą, kilka spłyceń w warstwie fabularnej, jednak nie pozbawiają one uroku i ogólnego dobrego wrażenia po lekturze książki.

Klimatyzm opowiadań zawartych w tomie to zasługa niebanalnego pióra Tove Jansson. Treść to w dużej mierze walka wewnętrzna bohaterów rozpisana na głosy rozdartych, często samotnych, w większości starych ludzi. Ujście znajduje w historiach: „Osiemdziesiąte urodziny”, „Podróż z małym bagażem”, „Cieplarnia” czy „Władysław”- opowiadanie z polskim akcentem, gdzie tytułowy...

Bardzo przyjemna książka, przy której można się zrelaksować. Opowiadania napisane z dużą lekkością i (często) humorem. Nieprzegadane, ciekawe.
Szczególnie spodobały mi się: "Podróż z małym bagażem", "Mały letnik" i "Cieplarnia".

Bardzo przyjemna książka, przy której można się zrelaksować. Opowiadania napisane z dużą lekkością i (często) humorem. Nieprzegadane, ciekawe.
Szczególnie spodobały mi się: "Podróż z małym bagażem", "Mały letnik" i "Cieplarnia".

Opowiadania są ciekawe, nietuzinkowe, przesiąknięte skandynawskim spojrzeniem na świat. Warto po nie sięgnąć, aby zobaczyć, że Tove umiała pisać nie tylko o Muminkach. Mnie urzekł specyficzny klimat książki i lekko zarysowane kontury opowiedzianych historii, jakby niedokończonych celowo, aby czytelnik sam postarał się odnaleźć w tamtej rzeczywistości.

Opowiadania są ciekawe, nietuzinkowe, przesiąknięte skandynawskim spojrzeniem na świat. Warto po nie sięgnąć, aby zobaczyć, że Tove umiała pisać nie tylko o Muminkach. Mnie urzekł specyficzny klimat książki i lekko zarysowane kontury opowiedzianych historii, jakby niedokończonych celowo, aby czytelnik sam postarał się odnaleźć w tamtej rzeczywistości.

Muminki zjadły Tove Jansson. Już mało kto pamięta, że miała jakieś życie poza nimi. A przecież malowała, rysowała, pisała książki dla czytelników starszych niż adresaci opowieści o sympatycznych trollach. Tymczasem Muminki stały się jej znakiem firmowym i jak widać nawet wydawca "dorosłej" książki umieścił jednego z nich przy nazwisku autorki, mimo że książka nie ma nic wspólnego z serią dla dzieci.

"Podróż z małym bagażem" to zbiór dwunastu opowiadań. Gdybym miała określić je jednym słowem, nazwałabym je nieśpiesznymi. Każde kojarzy mi się ze spokojem, niezależnie od podejmowanej tematyki.

Kluczowymi motywami tego tomu są sztuka i natura. Autorka snuje swoje opowieści na przemian wokół tych dwóch tematów, czyniąc je równoważnymi. W efekcie zupełnie oczywistym wydaje się, że u Tove człowiek nie istnieje w oderwaniu od przyrody, ale równie naturalna jest jego praca twórcza.

Co ciekawe, mam wrażenie, że opowiadania dotyczące związku człowieka z naturą są ciągle aktualne, mimo że pierwsze wydania tych tekstów pochodzą z lat siedemdziesiątych. Może dlatego właśnie te historie uważam za najbardziej udane w całym tomie. A wręcz jedyne udane, bo zbiór jest bardzo zróżnicowany i obok dosyć dobrych tekstów (tytułowa "Podróż z małym bagażem", "Cieplarnia" i "Śmierć nauczyciela gimnastyki"),występują takie, które można podejrzewać o niedopracowanie ("Osiemdziesiąte urodziny", "Zabić George'a").

Na pewno zapamiętam opowiadanie "Mały letnik", wzruszającą historię chłopca przekonanego, że musi nieustannie martwić się śmiercią i cierpieniem, bo nikt inny tego nie robi. Brzmi smutno? Podobnie wypadają pozostałe teksty, bo prawie cała książka utrzymana jest w tym tonie i z pewnością może budzić refleksje.

Muszę jednak przyznać, że liczyłam na bardziej poruszającą lekturę, tymczasem przeczytałam coś zaledwie poprawnego. Jakby autorka nie rozwinęła tu skrzydeł. Ale nie myślcie, że skreślam jej książki dla dorosłych i pozostaję przy Muminkach.

Co to to nie! Będę nadal szukać mojej Tove.

ekruda.blogspot.com

Muminki zjadły Tove Jansson. Już mało kto pamięta, że miała jakieś życie poza nimi. A przecież malowała, rysowała, pisała książki dla czytelników starszych niż adresaci opowieści o sympatycznych trollach. Tymczasem Muminki stały się jej znakiem firmowym i jak widać nawet wydawca "dorosłej" książki umieścił jednego z nich przy nazwisku autorki, mimo że książka nie ma nic...

http://zacofany-w-lekturze.pl/2017/07/po-prostu-zaczyna-sie-pisac-opowiadanie-tove-jansson-podroz-z-malym-bagazem.html

http://zacofany-w-lekturze.pl/2017/07/po-prostu-zaczyna-sie-pisac-opowiadanie-tove-jansson-podroz-z-malym-bagazem.html

Poznaj Tove Jansson od zupełnie innej strony. Opowiadania zawarte w książce nie mają nic wspólnego z Muminkami, są zaś pięknym zbiorem historii o ludzkich dylematach, trudnych wyborach, krnąbrnych i niedających się okiełznać myślach.

Poznaj Tove Jansson od zupełnie innej strony. Opowiadania zawarte w książce nie mają nic wspólnego z Muminkami, są zaś pięknym zbiorem historii o ludzkich dylematach, trudnych wyborach, krnąbrnych i niedających się okiełznać myślach.

Nastrojowe, ciekawe, zastanawiające opowiadania. "Cieplarnia:, "Mewy", a szczególnie "Wiewiórka" pozostaną w mojej pamięci na dłużej.

Nastrojowe, ciekawe, zastanawiające opowiadania. "Cieplarnia:, "Mewy", a szczególnie "Wiewiórka" pozostaną w mojej pamięci na dłużej.