Historie obozowe nie są czymś wyjątkowym w polskiej literaturze. Problem w tym, że obecnie poza lekturami mało kto je czyta – nakłady tego typu prozy są zatrważająco niskie. Najwyraźniej rodaków bardziej interesuje to, czy ukute przez Jana Karskiego powiedzenie „polskie obozy koncentracyjne” jest nieładne, złe czy paskudne. Skrzypce z Auschwitz sytuacji na rynku wydawniczym nie zmienią. Tym bardziej, że są powieścią nietypową. Cieniutką i nieco oderwaną od obozowej rzeczywistości. No i napisaną przez Katalonkę Marię Angels Angladę.

Młody krakowski Żyd Daniel zostaje umieszczony w obozie Auschwitz III. Wkrótce poznaje z autopsji prozę życia w tym miejscu, skromne racje żywnościowe, bicie, wywózkę do komór gazowych. Aby przetrwać ukrywa, iż na wolności był lutnikiem. Pracuje jako stolarz. Pewnego dnia komendant dowiaduje się o jego niezwykłych umiejętnościach i zleca mu przygotowanie skrzypiec nie ustępujących najlepszym instrumentom na świecie. Mężczyzna dostaje narzędzia, dostaje materiały, po czym rozpoczyna pracę. Choć zmaga się z głodem, chce wykonać ją jak najlepiej, pozostawić ją po sobie. Najgorsze, że nie ma pojęcia, na kiedy skrzypce – będące przedmiotem zakładu – mają być gotowe.

Z całą pewnością Anglada opowiada nietypową, wzruszającą historię. Tyle że brakuje w niej stałych elementów powieści obozowych, więźniów walczących każdego dnia o życie, brudu, smrodu, straszliwego głodu i degeneracji. Daniel nie żyje oczywiście w cieplarnianych warunkach, ale pracuje. Ma odwagę przeciwstawić się komendantowi. Jego sytuacja nie jest więc dramatyczna. W rzeczywistości Oświęcimia dowiadujemy się więcej z dokumentów dołączonych do poszczególnych rozdziałów, informacji o dwóch kulach zmarnowanych na zabicie złodzieja brukwi albo o ilości kruszcu zgromadzonych przez obozowych „złotników”.

Recenzja dalej:
https://zdalaodpolityki.pl/2018/03/21/skrzypce-z-auschwitz/

Historie obozowe nie są czymś wyjątkowym w polskiej literaturze. Problem w tym, że obecnie poza lekturami mało kto je czyta – nakłady tego typu prozy są zatrważająco niskie. Najwyraźniej rodaków bardziej interesuje to, czy ukute przez Jana Karskiego powiedzenie „polskie obozy koncentracyjne” jest nieładne, złe czy paskudne. Skrzypce z Auschwitz sytuacji na rynku wydawniczym...