Kiedy rozpoczęłam czytać tą książkę uznałam ją za zabawną i napisaną bezpośrednim językiem. Czytało mi się lekko a zabawne fragmenty z rozbawieniem czytałam na głos rodzinie. Gdzieś w jednej trzeciej postanowiłam sprawdzić jej opinie i byłam niemiło zaskoczona. Czytelnikom nie podoba się chaos wypowiedzi głównej bohaterki, szybkość postępującej akcji i to, że nie ma głównego wątku a często trzeba się domyślać, co się właściwie stało i o co chodzi. Właśnie to mnie ujęło! To, że Katarzyna jest taka jaka jest - polska, ambitna, uczuciowa, niestabilna uczuciowo, inteligentna i zabawna. A chaos jej zapisków jest jak rozwijanie kłębka wełny, gdzie często trzeba czytać między wierszami i samemu sobie dopowiedzieć, bo Katarzyna nie ułatwia i nie mówi wprost. Nie da się jej nie lubić. Sporo w książce nie zostało dopowiedziane, nie wiadomo nawet jak się zakończyła, ale właśnie ta tajemniczość i niedomówienie jest urokiem tej książki. Mnie się podobało, chciałabym mieć taką Katarzynę.

Kiedy rozpoczęłam czytać tą książkę uznałam ją za zabawną i napisaną bezpośrednim językiem. Czytało mi się lekko a zabawne fragmenty z rozbawieniem czytałam na głos rodzinie. Gdzieś w jednej trzeciej postanowiłam sprawdzić jej opinie i byłam niemiło zaskoczona. Czytelnikom nie podoba się chaos wypowiedzi głównej bohaterki, szybkość postępującej akcji i to, że nie ma...