Mam ostatnio szczęście do dobrych książek.Wszystkie zasługują na najwyższe oceny.Wiem,ich wybór zawdzięczam temu portalowi i czytanym tu opiniom.Może to i wygodnictwo,ale teraz,zanim cokolwiek przeczytam,zaglądam tu i upewniam się czy warto,bo szkoda mi już czasu- jak wszyscy mam go coraz mniej- na czytanie byle czego.Tak było i z tą książką-opinie o niej brzmiały zachęcająco.A stała sobie na półce od ponad dziesięciu lat nie wzbudzając mojego zainteresowania,bo jakiś czas temu przeczytałam już książkę o cesarzowej Cixi autorstwa Anchee Min pt.”Cesarzowa Orchidea”.Była dobra,ale do pięt nie sięga tej,autorstwa noblistki przecież.No,może przesadziłam z tymi piętami,ale lotów to była dużo niższych.Ta jest doskonała.Może odrobinkę język myszką trąci,ale mnie to nie przeszkadzało,a nawet uważam,że taki lepiej oddał ducha Chin końca XIX wieku. Lektura tej książki to była wspaniała podróż w czasie do Państwa Środka schyłku XIX wieku,do wydarzeń jakie się wtedy rozgrywały,do pałaców i ogrodów Zamkniętego Miasta,do Pałacu Letniego,tego przed zburzeniem przez Anglików i po odbudowie.To uczestniczenie w tradycyjnych,egzotycznych dla nas,uroczystościach i ceremoniach. To przyglądanie się zwyczajom,przepychowi ubiorów,bogactwu klejnotów,obfitości i słynnemu z różnorodności jedzeniu. Wszystko opisane przez pisarkę w sposób tak arcyciekawy,że nie trudno się od książki oderwać.Co do głównej bohaterki,cesarzowej Cixi,to chociaż autorka bardzo się starała nadać jej ludzkie cechy i w zawoalowany sposób usprawiedliwiać jej okrucieństwa,to dla mnie była ona absolutnym potworem.Jej postępowanie potwierdziło moje przekonanie,że władza absolutna czyni z ludzi absolutne potwory,albo odwrotnie,tylko absolutne potwory zdobywają władzę absolutną.Nie wiem dlaczego autorka opisuje ją jako mądrą kobietę.Dla mnie to była ona tylko bezwzględną egoistką,chorą na władzę intrygantką,żądną bogactwa i luksusów,okrutną tyranką i morderczynią. Jej obsesyjny upór w izolowaniu Chin od dostępu obcej kultury i wszelkiego postępu technicznego,jaki dokonywał się poza granicami Państwa Środka,według mnie,wynikał z jej despotyzmu,tchórzostwa i obawy o utratę władzy,niż z jej mądrości i kosztował Chiny ogrom istnień ludzkich.Dopiero w ostatnich latach życia spokorniała,bo musiała,bo nic tak nie rzuca na kolana i nie uczy pokory jak klęska.

Mam ostatnio szczęście do dobrych książek.Wszystkie zasługują na najwyższe oceny.Wiem,ich wybór zawdzięczam temu portalowi i czytanym tu opiniom.Może to i wygodnictwo,ale teraz,zanim cokolwiek przeczytam,zaglądam tu i upewniam się czy warto,bo szkoda mi już czasu- jak wszyscy mam go coraz mniej- na czytanie byle czego.Tak było i z tą książką-opinie o niej brzmiały...