„Stephena Kinga przedstawiać nie trzeba"....Tak chyba zaczyna się większość recenzji nowych dzieł tego znanego autora powieści grozy( i nie tylko). Trzeba natomiast przedstawić jego ostatni zbiór opowiadań "Czarna Bezgwiezdna Noc" ponieważ należy ona do jego najlepszych książek jakie napisał.
"Czarna Bezgwiezdna Noc" to samo zło bez owych maleńkich z naszej perspektywy punkcików nazwanych gwiazdami. Ta czerń zła przytłacza swoją naturą, brakiem wszystkiego tego co określamy jako dobre i tylko dlatego że opisuje je mistrz ani myślimy o zapaleniu światła. Bo bać się i lękać tego co potrafi uczynić człowiek drugiemu człowiekowi, w towarzystwie Stephena Kinga to czysta przyjemność.

Doskonała płynność w zdaniach i między wątkami, przejrzystość i naturalność opisów jest literalnym odpowiednikiem bogatego w szczegóły malarstwa oddającego świat widzowi niczym zdjęcie aparatu dobrej jakości. Ale to już o autorze wiemy, to są jego niewyzbywalne atrybuty.

W tej pozycji jednak odczuwalne i mające wpływ na przyjemność czytania bardziej ponieważ sam dobór pomysłu na opowiadania w dużej mierze się temu przysłużył. Nie znajdziemy tu ożywionych zmarłych prócz jedynie tych w głowie zatracającego się w swym szaleństwie nieszczęśnika, który próbuje pogodzić się ze swoją zbrodnią. Nie znajdziemy olbrzymiego potwora śliniącego się na widok ofiary prócz zwykłego anatomicznie kierowcy-gwałciciela, tak prawdziwego jak prowadzący których sami widzimy i spotykamy na drodze. Jeśli działają na stronach tej książki jakieś złe moce to źródłem ich jest ludzki umysł. Nawet szatan tu nie czyni nic ponad wolną wolę człowieka odgrywając rolę jedynie czynnika podsuwającego rozwiązania żądając tylko ceny. Bo człowiek który sam czyni się bogiem odrzucając jego prawo moralne i dyscyplinę dekalogu może zaskoczyć i samego diabła w jego dziełach. A już w najlepszej sytuacji spowoduje u niego lekkie skinienie twarzy bez emocji w geście aprobaty. Paradoks jest taki że bogata wyobraźnia Kinga do kreacji różnego rodzaju nieistniejących potworów ustępuje gdy pisze on po prostu o tym kim możemy się stać. I taka tematyka moim zdaniem u Kinga powinna stanowić podstawę jego pisarstwa. Kto czytał Misery ten się nie zawiedzie. Sam człowiek jest wystarczająco obrzydliwym potworem jeśli tego chce i to jest kolejny paradoks o nas samych. I właśnie w takiej prozie możemy odczuć że nasze emocje przeżywa również z nami sam autor. Gdy pisze o wampirach kontroluje je swoją wyobraźnią. Gdy Stephen King pisze o powstających z martwych zwierzętach( w powieści Cmentarz zwierząt) również ów świat jest tylko jego światem, do którego nas zaprasza i którego lęki kończą się wraz z zamknięciem książki.
"Czarna Bezgwiezdna Noc" to świat poza kontrolą Kinga. To nasz wspólny świat a on go tylko opisuje. Bo zwierzęta nie wstają z martwych. Ale stary farmer może nakłonić swojego syna do zamordowania swojej żony i jego matki. Gorąco polecam tą książkę Kinga jako świetnego dokumentalisty tego co nas otacza. I nie traćmy nadziei do końca. Bo pomimo że świadomi zła wiemy w którą stronę iść do światła:)

„Stephena Kinga przedstawiać nie trzeba"....Tak chyba zaczyna się większość recenzji nowych dzieł tego znanego autora powieści grozy( i nie tylko). Trzeba natomiast przedstawić jego ostatni zbiór opowiadań "Czarna Bezgwiezdna Noc" ponieważ należy ona do jego najlepszych książek jakie napisał.
"Czarna Bezgwiezdna Noc" to samo zło bez owych maleńkich z naszej perspektywy...