Czytając ten utwór wyszedłem ze swojej strefy komfortu i to podwójnie. Książka ta ma trzech głównych bohaterów, a my czytamy to co napisali w swoich pamiętnikach. Narracja jest zatem pierwszoosobowa, a w dodatku melodramatyczna, co nie jest moim ulubionym sposobem prowadzenia narracji. Wręcz je przeklinam. Mimo tej egzaltowanej polifonii uważam, iż książka jest ciekawa. Nie ma w niej, co prawda, wodotrysków fabularnych, ale możemy zobaczyć, iż każda osoba opowiada o jakimś zdarzeniu w odmienny sposób. Indyjczyk (nie napiszę, że hindus, bo w Indiach jest ponad 200 religii, a nie wiem co praktykuje autor) przedstawia nam, z jednej strony, walkę poglądów narodowych, nawet szowinistycznych, z poglądem na otwartość na inne narody. Porusza tym samym kwestie ekonomiczne. Mimo, iż jest to proza, to napisana jest językiem wręcz poetyckim. Jej lektura na pewno sprawi radość osobom lubiącym takie egzaltowane dzieła.

Czytając ten utwór wyszedłem ze swojej strefy komfortu i to podwójnie. Książka ta ma trzech głównych bohaterów, a my czytamy to co napisali w swoich pamiętnikach. Narracja jest zatem pierwszoosobowa, a w dodatku melodramatyczna, co nie jest moim ulubionym sposobem prowadzenia narracji. Wręcz je przeklinam. Mimo tej egzaltowanej polifonii uważam, iż książka jest ciekawa. Nie...

Intrygująca powieść nagrodzonego nagrodą Nobla pisarza urzekła mnie swą formą i przekazem. Przeniesiona wprost w objęcia Indii miałam okazję towarzyszyć intrygom trzech bohaterów - Bimali, jej mężowi Nikhilowi oraz głównemu awanturnikowi - Sandipowi. Młode małżeństwo, spokojne, zanurzone w codziennej rutynie, próbujące wyrwać się z objęć tradycjonalizmu ówczesnych Indii, coraz bardziej poddawane jest wyniszczającej sile ambitnego i buntowniczego Sandipa, który upodobał sobie Bimalę jako swą "Królowę Pszczołę" i wdaje się z nią w pełną namiętności, ognistą relację. Historia toczy się przemiennie z perspektywy trzech bohaterów. Mamy tu zderzenie psychologizmu indywidualnego każdej postaci oraz głęboki przekrój ich relacje i konsekwencji czynów, a wszystko na tle sytuacji politycznej kraju, w którą głęboko bohaterowie są zaangażowani. Dla współczesnego czytelnika, w dodatku Europejczyka, obrzędy, rytuały i poglądy związane z kulturą tego kraju mogą być bardzo interesujące, momentami szokujące, choć tu tak naprawdę mamy dopiero namiastkę, dość "lekką" rzekłabym tego, czym się ta kultura charakteryzuje, co wiadomo z wiedzy powszechnej. Podsumowując: jest to godna polecenia lektura, zarówno dla osób zainteresowanych samymi w sobie Indiami, jak i dla pasjonatów powieści obyczajowych, głęboko zakorzenionych w psychologii.

Intrygująca powieść nagrodzonego nagrodą Nobla pisarza urzekła mnie swą formą i przekazem. Przeniesiona wprost w objęcia Indii miałam okazję towarzyszyć intrygom trzech bohaterów - Bimali, jej mężowi Nikhilowi oraz głównemu awanturnikowi - Sandipowi. Młode małżeństwo, spokojne, zanurzone w codziennej rutynie, próbujące wyrwać się z objęć tradycjonalizmu ówczesnych Indii,...

Wiem, że Tagore zdobył międzynarodowe uznanie, ale i tak nie spodziewałem się, że ponad stuletnia powieść z odległego kręgu kulturowego będzie tak aktualna i zrozumiała dla mnie, współczesnego europejczyka. "Dom i świat" to dzieło przepełnione poetyką zbudowaną z indyjskiej wrażliwości, metafor i porównań, ale poruszające uniwersalne zagadnienia psychologiczne, egzystencjalne, społeczne, uczuciowe. Ciężko powiedzieć w jednym słowie, o czym ta powieść jest - Tagore dotyka mocniej lub słabiej zagadnień miłości, samotności, cierpienia, wolności, tolerancji; kontrastuje dwie odmienne filozofie życia w postaciach Nikhila i Sandipa, krytykuje zaślepiony nacjonalizm. Wszystko to z wyczuciem mędrca - wdziera się często głęboko w świat skomplikowanych ludzkich uczuć i dążeń, ale jednocześnie nie siląc się na oderwaną od rzeczywistości oryginalność. Ciekawa jest forma powieści - potrójna, przeplatana introspekcja trzech związanych ze sobą, odmiennych postaci. Jednym z większych atutów książki jest też poetycki język, rozmarzony, nieco senny, gładki, bogaty w zgrabne środki stylistyczne, a przy tym bardzo lekki, chciałoby się powiedzieć impresjonistyczny. Na ten moment to najlepsza proza niebędąca wytworem cywilizacji Zachodu, z jaką się spotkałem.

7.5/10

Wiem, że Tagore zdobył międzynarodowe uznanie, ale i tak nie spodziewałem się, że ponad stuletnia powieść z odległego kręgu kulturowego będzie tak aktualna i zrozumiała dla mnie, współczesnego europejczyka. "Dom i świat" to dzieło przepełnione poetyką zbudowaną z indyjskiej wrażliwości, metafor i porównań, ale poruszające uniwersalne zagadnienia psychologiczne,...

O ile pamiętam książka pod względem technicznym nie ma sobie nic do zarzucenia, ale w moim odczuciu - przynajmniej wówczas, gdy ją czytałam, mając około dwudziestu lat - "szału nie było, du*y nie urywało" (jak mawiała moja ówczesna koleżanka) :P

O ile pamiętam książka pod względem technicznym nie ma sobie nic do zarzucenia, ale w moim odczuciu - przynajmniej wówczas, gdy ją czytałam, mając około dwudziestu lat - "szału nie było, du*y nie urywało" (jak mawiała moja ówczesna koleżanka) :P

Doskonała powieść obyczajowa z historycznym tłem ówczesnych Indii, napisana przez wspaniałego indyjskiego poetę, prozaika, dramaturga i myśliciela. Warto przeczytać już dla samego piękna języka, który zachwyca swoją lekkością, niewątpliwie jest tu też duża zasługa tłumaczki. Powieść dwuwartstwowa, z jednej strony przedstawiona historia i obyczajowość Bengalu (stan w północno-wschodnich Indiach),z drugiej zaś jest uniwersalnym przesłaniem moralnym, jednak bez ciężkiego dydaktyzmu.

Doskonała powieść obyczajowa z historycznym tłem ówczesnych Indii, napisana przez wspaniałego indyjskiego poetę, prozaika, dramaturga i myśliciela. Warto przeczytać już dla samego piękna języka, który zachwyca swoją lekkością, niewątpliwie jest tu też duża zasługa tłumaczki. Powieść dwuwartstwowa, z jednej strony przedstawiona historia i obyczajowość Bengalu (stan w...

Trudno cokolwiek napisać o tej niepozornej książce. Jest w niej tak wiele dramatów, emocji, rozważań, różnych postaw z której każda jest bardzo dokładnie opisana. Obserwujemy w niej ludzi z perspektywy trzech głównych bohaterów w tym małżeństwa. Różnice spostrzeżeń, pokazywanie stale innymi różnych rzeczy w książce jest doprowadzone do perfekcji. Do tego pojawiają się rozważania dotyczące tradycji, religii, polityki, miłości.

Książka po prostu wielka i niezwykła.

Trudno cokolwiek napisać o tej niepozornej książce. Jest w niej tak wiele dramatów, emocji, rozważań, różnych postaw z której każda jest bardzo dokładnie opisana. Obserwujemy w niej ludzi z perspektywy trzech głównych bohaterów w tym małżeństwa. Różnice spostrzeżeń, pokazywanie stale innymi różnych rzeczy w książce jest doprowadzone do perfekcji. Do tego pojawiają się...

"Dom i Świat" nie jest zwykłą powieścią, do której przyzwyczaiły nas, Europejczyków, lektury szkolne autorstwa pozytywistycznych dydaktofilów. Bo ta książka nie narzuca gotowych rozwiązań, jak robili to Prus i Sienkiewicz, ale uczy myśleć.

Ale od początku. Kompozycja "Domu i Światu" nie należy do klasycznych. Przypomina ona zapach stworzony przez genialnego perfumiarza. Powieść nie ma rozpoczęcia, kulminacji i epilogu - historia ewoluuje, zmienia swoje ubarwienie i nasycenie jak perfumy na skórze nadgarstka. Ciężko określić, kiedy głowa powieści zmienia się w jej serce, a kiedy baza ulatnia się ze skóry, a sam zapach staje się jego projekcją w umyśle czytelnika. Pisarz bowiem idealnie wyważył surowość i gorzkość rozsądku (którą w tej książce reprezentuje Nikhil) i podążania drogą sprawiedliwości oraz słodycz i ekstazę zgubnej namiętności (Sandip). To walka dwóch zupełnie innych żywiołów, które targają nie tylko Bimalą, ale również i nami. Opisana pięknymi, niemalże poetyckimi słowami historia, dzięki rozmyślaniom postaci, posiada duży ładunek realizmu, co świadczy o mistrzostwie Rabindranatha Tagore'a.
Chociaż historia jest głęboko zakorzeniona w historii i mentalności mieszkańców Indii, jednak jest to powieść-przypowieść, która dziś dalej poraża swoim autentyzmem. Głębokie przemyślenia zmuszają czytelnika do rozważenia swojej ścieżki życia, a nawet do zawrócenia z wcześniejszej drogi.

Gdyby ta opowieść była opowiedziana zapachową kompozycją spryskiwaną atomizerem, musielibyśmy oddawać mnóstwo pieniędzy, byśmy mogli poznać jego piękno i egzotykę. Na szczęście ta opowieść została spisana na papier przez indyjskiego noblistę i nie trzeba płacić za jej bogactwa złotem. Natomiast wymagana jest inna gotówka, której potrzeba naprawdę wiele - to zdolność nad filozoficznymi refleksjami i spojrzeniem na swoją wolność prawdziwymi oczyma.

To haute couture literatury.

"Dom i Świat" nie jest zwykłą powieścią, do której przyzwyczaiły nas, Europejczyków, lektury szkolne autorstwa pozytywistycznych dydaktofilów. Bo ta książka nie narzuca gotowych rozwiązań, jak robili to Prus i Sienkiewicz, ale uczy myśleć.

Ale od początku. Kompozycja "Domu i Światu" nie należy do klasycznych. Przypomina ona zapach stworzony przez genialnego perfumiarza....

"Dom i świat" to moje pierwsze spotkanie z twórczością hinduskiego twórcy.

Książkę można określić jako romans z polityką w tle. Bohaterami powieści są trzy osoby: Bimala, jej mąż Nikhil, oraz Sandip - przyjaciel Nikhila lider ruchu radykalnego.
Fabuła książki skupia się na dwóch głównych wątkach: fascynacji Bimali Sandipem a także tworzeniem i działaniem ruchu narodowościego pod duchowym przywództwem Sandipa. Tagore z tych dwóch wątków wyprowadza kolejne - psychologiczne.
Powieść jest napisana oryginalnym językiem, każdy z trójki naszych bohaterów przedstawia świat własnymi oczyma, językiem, uczuciami, stąd możemy zobaczyć na jedną sprawę wiele punktów widzenia, aczkolwiek akcja nie stoi w miejscu, wciąż się coś dzieje (później podobny zabieg znajdę w "Szarańczy" Marqueza).

Rys psychologiczny książki jest jej bardzo wielkim atutem, bohaterowie w swoich opowieściach są autentyczni, możemy ich wszystkich usprawiedliwić. Dzielą się oni z nami swoimi przemyśleniami, bardzo mądrymi, z których można stworzyć prawdziwą kopalnię cytatów). Tagore przedstawia nam nie tylko swoje poglądy na temat miłości, ale też "wyzwalania" kobiety spod władzy mężczyzny, bądź też nacjonalizmu.

Zdecydowanie ją polecam wszystkim, choćby po to by spojrzeć na ww wymienione tematy z innej strony - dalekiego wschodu.

"Dom i świat" to moje pierwsze spotkanie z twórczością hinduskiego twórcy.

Książkę można określić jako romans z polityką w tle. Bohaterami powieści są trzy osoby: Bimala, jej mąż Nikhil, oraz Sandip - przyjaciel Nikhila lider ruchu radykalnego.
Fabuła książki skupia się na dwóch głównych wątkach: fascynacji Bimali Sandipem a także tworzeniem i działaniem ruchu...

Rewelacyjna książka o miłości, wolności, zazdrości i prawdzie. Ukazanie wydarzeń z punktu widzenia trzech osób. Podłoże kulturowe ma tu dużo do powiedzenia i widać jak w postrzeganiu pewnych prawd, my Europejczycy jesteśmy daleko od Hindusów, nawet 100 lat później. Głębokie przemyślenia filozoficzne codziennych relacji i piękne opisy, poczynając od Królowej Pszczoły. Książka wnikliwa ale też lekka do czytania.
POLECAM!!

Rewelacyjna książka o miłości, wolności, zazdrości i prawdzie. Ukazanie wydarzeń z punktu widzenia trzech osób. Podłoże kulturowe ma tu dużo do powiedzenia i widać jak w postrzeganiu pewnych prawd, my Europejczycy jesteśmy daleko od Hindusów, nawet 100 lat później. Głębokie przemyślenia filozoficzne codziennych relacji i piękne opisy, poczynając od Królowej Pszczoły....

Znalazłam tę książkę w bibliotece moich rodziców i sięgnęłam zaraz po fascynacji Dumasem i Sue. Przepaść była ogromna.
Myślę, że dziś już bym po tę książkę nie sięgnęła, ale czytałam ją gdy miałam może 16 lat.

Szukałam na oślep odpowiedzi na wiele ważnych pytań, szukałam drogi. Bardzo to wówczas była dla mnie ważna pozycja, bo zmuszała do zadawania kolejnych pytań a nie dawania prostych odpowiedzi.
Uważam że warto.

Znalazłam tę książkę w bibliotece moich rodziców i sięgnęłam zaraz po fascynacji Dumasem i Sue. Przepaść była ogromna.
Myślę, że dziś już bym po tę książkę nie sięgnęła, ale czytałam ją gdy miałam może 16 lat.

Szukałam na oślep odpowiedzi na wiele ważnych pytań, szukałam drogi. Bardzo to wówczas była dla mnie ważna pozycja, bo zmuszała do zadawania kolejnych pytań a nie...