Same ochy i achy! Nie wiem, co mogłabym skrytykować więc tylko wymienię najważniejsze zalety.
Po pierwsze, już na pierwszej stronie powieści zaczyna się akcja. Nie ma długich wprowadzeń, zbędnych opisów i innych spowalniaczy. T tendencja utrzymuje się aż do końca powieści. Nie ma w niej ani jednego zbędnego zdania.
Po drugie, kiedy czytelnikowi wydaje się, że wie już wszystko, Hill zaskakuje go, ukazując jeśli nie samą akcję, która ma zaważyć na wszystkim, to wprowadzając retrospekcję poszczególnych bohaterów. W efekcie widzimy jedną scenę z kilku perspektyw. Nie brzmi zbyt zachęcająco, ale akurat tutaj wyszło świetnie.
Po trzecie, bohaterowie są genialnie skonstruowani. Żaden nie jest nijaki czy przesadzony, wszyscy są "akuratni". Nawet postać psychopaty jest nakreślona w bardzo realistyczny sposób, myślę, że nawet w lepszy, niż w większości popularnych kryminałów i thrillerów.
Po czwarte, które tak rzadko mogę gdzieś napisać - błyskotliwe dialogi bez grama sztuczności. Udało się nawet, mimo smutnej fabuły, wpleść trochę humoru.
Piąte to ostrzeżenie. Ta książka może wzbudzić niepewność i nieufność w stosunku do ludzi. Jeśli czytając przyjrzycie się sobie, zobaczycie, że jest w niej więcej prawdy, niż z początku mogłoby się wydawać. Takie "Bez tajemnic" w tempie ekspresowym.
Hah, nawet nieco melodramatyczne zakończenie jest dobre. Wiele razy zapewne spotkaliście podobny motyw, ale tutaj jakoś po prostu... pasuje. Jest słodkie, ale nieprzesłodzone.
"Rogi" to jedna z tych książek, dla których rzucasz wszystko, by tylko móc czytać dalej i nawet głodny kot nie jest w stanie tego zmienić. Hillowi udało się uzyskać efekt równowagi pomiędzy wszystkimi elementami powieści. Dla mnie po raz kolejny pokazał, że jest lepszym pisarzem od swojego uwielbianego taty.

Same ochy i achy! Nie wiem, co mogłabym skrytykować więc tylko wymienię najważniejsze zalety.
Po pierwsze, już na pierwszej stronie powieści zaczyna się akcja. Nie ma długich wprowadzeń, zbędnych opisów i innych spowalniaczy. T tendencja utrzymuje się aż do końca powieści. Nie ma w niej ani jednego zbędnego zdania.
Po drugie, kiedy czytelnikowi wydaje się, że wie już...