Skończyłam czytać ostatnia kartę i siedziałam jeszcze chwilę myśląc - wow.

Nie spodziewałam się takich emocji po tej książce. Biorąc ją do reki spodziewałam się kwaśnej satyry na polski katolicyzm, miałam nadzieje na parę historyjek o zakłamaniu księży i o ogólnej degrengoladzie kleru.

Poniekąd tak było - mamy i księdza pedofila i księdza alkoholika, mamy księdza, który ma romans... Mamy fałszywą ( a może nie?) relikwię i obraz polskiego społeczeństwa - ludzi fanatycznych, agresywnych, zaściankowych ale jednocześnie też lojalnych, czasem honorowych.

Postać księdza Augustyna jest nakreślona fenomenalnie. Najpierw budzi politowanie - ot kombinator, który wymyślił jak przyciągnąć wiernych do podupadającej parafii. Potem, w miarę poznawania historii jego życia Rysio Augustyn budzi zainteresowanie a nawet w pewnym momencie podziw. Niespodziewanie Rysio zostaje bohaterem tragicznym" a ja się nawet nie zorientowałam kiedy.

Nie jestem wierząca, ale nie uważam wiary za masowe omamienie. Ludzie potrzebują Boga, żeby łatwiej im było żyć. Żeby było komu się zwierzać i kogo prosić o pomoc. Ksiądz Augustyn mówi "Modląc się do Boga , modlimy się do siebie, bo tylko my sami możemy odpowiedzieć".

Ksiądz daje wiernym to, czego oni chcą - namacalny boski przedmiot, coś, co daje im wiarę i nadzieję.. Czy jest egoistą, chcąc zostać "męczennikiem" . Na pewno, ogromnym. Ale i tak nie ujęło mu to mojej sympatii.

Romans Eli i Rysia nie ma w sobie nic z płaczliwej i wzniosłej namiętności "Ptaków ciernistych krzewów".
To bolesne i trudne doświadczenie dla obojga, które w gruncie rzeczy niszczy Auustynowi życie.

Końcowa scena kamienowania głęboko mną wstrząsnęła.

Myślę, że jeszcze wrócę do tej książki, bo pod przykrywką małomiasteczkowej opowieści o przedsiębiorczym księdzu, mamy tu jeszcze kilka głębszych historii o ludzkich wadach, zaletach i wielkich dramatach.

Skończyłam czytać ostatnia kartę i siedziałam jeszcze chwilę myśląc - wow.

Nie spodziewałam się takich emocji po tej książce. Biorąc ją do reki spodziewałam się kwaśnej satyry na polski katolicyzm, miałam nadzieje na parę historyjek o zakłamaniu księży i o ogólnej degrengoladzie kleru.

Poniekąd tak było - mamy i księdza pedofila i księdza alkoholika, mamy księdza, który...