Czytając książki tej autorki zawsze mam wrażenie,że nie do końca osiągają one swój zamierzony cel w moim przypadku. Sądzę,że te książki mają ostrzegać, wstrząsać, zasmucać i wzruszać. I oczywiście czuję się do głębi wstrząśnięta, pociągam nosem i opłakuję losy tych pokrzywdzonych dzieci. Jednak poza tym wszystkim,a właściwie przede wszystkim, czuję się pokrzepiona. Bo o ile wiedziałam,że niestety rzeczy straszne i wynaturzone dotykają często dzieci, o tyle rzadko się mówi o ludziach, którzy są gotowi z taką determinacją wyciągać je z koszmaru.Z każdą kolejną książką wiem więcej o dzieciach i uświadamiam sobie jak wielki trud muszą podejmować osoby próbujące im pomóc. Wiem,że ja kompletnie nie dałabym sobie z tym rady więc pocieszeniem dla mnie jest fakt,że mimo mojej ułomności nie jesteśmy całkowicie bezradni wobec takich nieszczęść i są ludzie , którzy potrafią udźwignąć taki ciężar. Darzę coraz większym szacunkiem autorkę, ale nie za książki, które mogę czytać ale za historie, które stworzyła naprawdę.
Tym razem, poznajemy ją na początku jej drogi jako opiekunki jak trafiła na niełatwy temat skrzywdzonej i niestabilnej przez to nastolatki.To z czym musiała się zmierzyć niejednokrotnie sprawiało,że włosy jeżyły mi się na głowie i mówiłam: ja bym odpuściła. Tego już za wiele. Ale dzięki temu,że mała Dawn trafiła do niej, historia jej życia zaczyna się układać całkiem inaczej.
Serdecznie polecam!

Czytając książki tej autorki zawsze mam wrażenie,że nie do końca osiągają one swój zamierzony cel w moim przypadku. Sądzę,że te książki mają ostrzegać, wstrząsać, zasmucać i wzruszać. I oczywiście czuję się do głębi wstrząśnięta, pociągam nosem i opłakuję losy tych pokrzywdzonych dzieci. Jednak poza tym wszystkim,a właściwie przede wszystkim, czuję się pokrzepiona. Bo o ile...