Chiny za rządów Mao, kraj rozszarpany podziałami, zróżnicowaniem na tych czarnych i czerwonych. A wśród chaosu stworzonego przez dorosłych mała dziewczynka. Tak sama jak tysiące innych małych chińskich dzieci, skazanych na zawieruchę historyczna. Zmuszonych do życia w świecie który nie dba o nikogo, a tym bardziej o małe dziecko z czarnej rodziny.
Historię swojego życia opowiada nam dziewczynka o imieniu Maomao, to ona jest tytułowym piórkiem na wietrze. Które przerzucane z rąk do rąk i z miejsca na miejsce nigdzie nie może znaleźć swojego domu. Najpierw u babci, później siła odebrana kochającej ja staruszce, wraca do swoich rodziców by po chwili zostać im odebrana i wtłoczona z wieloma innymi dziećmi do domu dziecka. Gdzie nikt nie interesuje się ani nią ani pozostałymi dzieciakami przymierającymi głodem i tęskniącymi za swoimi rodzicami.
w książce najbardziej wstrząsnęły mną nie tyle przeżycia tej małej dziewczynki, co decyzje jej rodziców. Fakt iż jest ona napisana na faktach, jeszcze bardziej pogłębia moje rozdarcie nad słusznością ich wyborów.
Książka sprawiła że często miałam ochotę się po prostu popłakać, przestać czytać żeby nie być świadomą okropieństw jakie ludzie są zdolni popełnić idąc za tłumem, lub próbując za wszelką cenę przeżyć. A już na pewno przez cały ten tekst towarzyszyło mi nieodparte przeświadczenie że takich oszołomów jak Mao, powinno się rozstrzeliwać nim zdołają dorwać się do władzy.
Książka jest wstrząsająca i prawdziwa - choć czytając trudno czasami przełknąć fakt iż to co spisano na jej kartach jest prawdą.

Chiny za rządów Mao, kraj rozszarpany podziałami, zróżnicowaniem na tych czarnych i czerwonych. A wśród chaosu stworzonego przez dorosłych mała dziewczynka. Tak sama jak tysiące innych małych chińskich dzieci, skazanych na zawieruchę historyczna. Zmuszonych do życia w świecie który nie dba o nikogo, a tym bardziej o małe dziecko z czarnej rodziny.
Historię swojego życia...