Rok 2018 zakończyłam lekturą książki zalegającej od dość dawna w czeluściach biblioteczki rodzinnego domu, a poleconej przez własną Rodzicielkę (tego akurat bym się po niej nie spodziewała, choć to przecież ona wprowadziła mnie w czytelniczy świat i do dziś czyta nałogowo, także lektury co najmniej kontrowersyjne).

"Kroniki lekarza sądowego" zdecydowanie nie są lekturą kontrowersyjną. Owszem, jak wskazuje tytuł, to zbiór opowieści o najciekawszych przypadkach z praktyki lekarza tej specjalności. Siłą rzeczy, nie może być bardzo miło. Bo nie jest miły odór rozkładających się zwłok ani inne towarzyszące temu "atrakcje".
Trzeba jednak przyznać, że autor te dość przerażające i nieprzyjemne zjawiska opisuje z ogromnym dystansem i dużą dozą czarnego humoru. W taki sposób radzi sobie z niewątpliwie mocno obciążającą psychicznie pracą. A przy tym, co ważne, nie zapomina o szacunku, jakim należy darzyć zwłoki każdego człowieka.

Jednocześnie ma lekkie pióro, pisze krótko, przystępnie, anegdotycznie, nie wchodzi przesadnie w szczegóły. Unika specjalistycznej terminologii, ogranicza się jedynie do niezbędnych informacji, podanych prostym, zrozumiałym językiem.

Książka autorstwa Michela Sapaneta to zaskakująco sympatyczna lektura, absolutnie nie pretendująca do miana dzieła popularnonaukowego. Bo nie to jest jej celem. Odsłania za to nieco przed czytelnikiem kulisy pracy lekarza sądowego i pokazuje wagę ustaleń przez niego poczynionych dla rozwiązania sprawy. A spektrum spraw, w których udział lekarza sądowego jest konieczny jest szersze niż mogłoby się wydawać.

Trudno taką książkę polecać, bo jej odbiór, jak każdej zresztą, będzie kwestią bardzo indywidualną. Na pewno nie ma tu dogłębnych, fachowych analiz, nie ma też, mimo wszystko, epatowania okrucieństwem. Ale osoby bardzo wrażliwe mogą chwilami poczuć się zniesmaczone.

Moim zdaniem, warta uwagi, szczególnie jeśli kogoś interesuje taka tematyka, a nie ma chwilowo ochoty na nic trudniejszego.

Rok 2018 zakończyłam lekturą książki zalegającej od dość dawna w czeluściach biblioteczki rodzinnego domu, a poleconej przez własną Rodzicielkę (tego akurat bym się po niej nie spodziewała, choć to przecież ona wprowadziła mnie w czytelniczy świat i do dziś czyta nałogowo, także lektury co najmniej kontrowersyjne).

"Kroniki lekarza sądowego" zdecydowanie nie są lekturą...