"Na domiar złego" to kolejna książka, na która straciłam kilka dni swojego życia i czytania. Jak sobie pomyśle, że mogłam w tym czasie przeczytać coś bardzo wartościowego, co by mnie poruszyło i co by pozostało w mojej głowie na długo, to mnie krew zalewa! Zacznijmy od początku - główną bohaterką książki jest Florence. Ma 39 lat i akurat poznajemy ją w chwili, kiedy nieszczęścia spadają na nią jedno po drugim. Odchodzi od niej mąż, z rocznej podróży wraca jej 19-letni syn z... żoną! Wspólniczka wyrzuca ją z interesu.Ma kłopoty zdrowotne. Grzyb atakuje jej piękny, ale stary dom. Koszmarna sytuacja! Oprócz tego, że jesteśmy świadkami kolejnych nieszczęść i praktycznie w każdym rozdziale coś złego się dzieje, to jesteśmy jeszcze świadkami przemiany Florence. W jej domu pojawia się bowiem Will - robotnik, który przerabia jej dom na herbaciarnie. (dodam, że po pierwszym nieszczęściu pomysł podsunęła jej znajoma).
Jeśli myślicie, że przemiana ta jest pokazana w sposób kreatywny, wciągający, nietypowy - mylicie się! Jeśli myślicie, że książka porywa, jak te z serii "odmienię swoje życie i będzie mi dobrze z małą herbaciarnią" - mylicie się! Jeśli myślicie, że nie będzie Was brała cholera przy każdym następnym kiepsko napisanym rozdziale - mylicie się!. No i jeśli myślicie, że nie będzie odliczać stron ko końca - MYLICIE SIĘ!
Książka jest tak prosta, że wydaje się, że napisała ją czternastolatka. Kiepskie ojjjj bardzo kiepskie porównania! Nieprzemyślane dialogi. Wszystko jakoś nie ma ładu i składu. Jest strasznie jałowe. Bunt głównej bohaterki okazywany dla męża był taki jakiś nienaturalny. Nie chodzi o to, że nie powinna być zła, ale złość ta była na siłę przerysowana. Ciskała w niego bananami... no kto wciska na głowę drugiego człowieka banany? Jak mąż Cię zdradzi i o z facetem to nie rzucasz w niego bananami tylko pięściami raczej!
No i tak przemiana" i pogodzenie się z losem następuje dopiero w ostatnim rozdziale na trzech ostatnich stronach. Szybciutko, bo papier w drukarce się skończył i książkę trzeba zakończyć. Nie lubię strasznie takiego czegoś! W ogóle nie ma wyczucia i proporcji między poszczególnymi etapami historii.

Mnie się książka nie podobała. Może ktoś w niej coś odkryje. Dla mnie była strata czasu! i pieniędzy!

"Na domiar złego" to kolejna książka, na która straciłam kilka dni swojego życia i czytania. Jak sobie pomyśle, że mogłam w tym czasie przeczytać coś bardzo wartościowego, co by mnie poruszyło i co by pozostało w mojej głowie na długo, to mnie krew zalewa! Zacznijmy od początku - główną bohaterką książki jest Florence. Ma 39 lat i akurat poznajemy ją w chwili, kiedy...