Pewnego niedawnego razu, pewien zacny młodzieniec, znalazł się w krainie (to pewne) czarodziejskiej, a dziwnej i nieznanej...
Znacie?
Tylko tak wam się zdaje. Gene Wolfe potrafi przekuwać znane schematy w coś co zdrowo was zdziwi. Pokazuje, że wróg może być przyjacielem, można szczerze pokochać wiecheć z gałązek, gliny i błota, sojusznikiem zaś może zostać koleś żywiący się ludzkim mięsem.
Świat GW jest pełen niezwykłych stworzeń, prowadzących zupełnie zakręcone rozmowy. Momentami można pomyśleć, że bohater śpi i śni. A w tym śnie spotyka makiaweliczne księżniczki, zakochane olbrzymy i kusi go szatan. Dla mnie bomba.

Ta książka spodoba się tym, którzy są w literaturze otwarci na nowe doświadczenia. I nie oczekują wartkiej akcji, nie oczekują, że każda wisząca strzelba wypali, a świat przedstawiony zostanie im podany na tacy. Mniam.

Bardziej pokochałam, też autorstwa Wolfe, tylko Cykle Małego i Dużego Słońca. Niesamowite, że gość napisał tą historię już dobrze po 70-tce. Daj i nam Panie Boże taką świeżość spojrzenia... Teraz i w bardziej słusznym wieku.

Tym zaś, którzy lubią by było szybko, klarownie i przygodowo, dobrze radzę, poszukajcie czegoś innego.

Pewnego niedawnego razu, pewien zacny młodzieniec, znalazł się w krainie (to pewne) czarodziejskiej, a dziwnej i nieznanej...
Znacie?
Tylko tak wam się zdaje. Gene Wolfe potrafi przekuwać znane schematy w coś co zdrowo was zdziwi. Pokazuje, że wróg może być przyjacielem, można szczerze pokochać wiecheć z gałązek, gliny i błota, sojusznikiem zaś może zostać koleś żywiący się...