Tym razem niestety będzie dłużej!

"Dersu Uzała" to część druga kronik topograficzno-etnicznych ekspedycji po tajdze Dalekiego Wschodu, rosyjskiego, wojskowego badacza Władimira Arsenjewa.

Po tytuł ten sięgnąłem kompletnie oczarowany majestatycznym i magicznym, filmowym dziełem Akiry Kurosawy (pod tym samym tytułem), który jak się okazało był mniej lub bardziej dokładną ekranizacją naukowych zapisków Arsenjewa z jego wypraw do Kraju Ussuryjskiego z lat 1902-1908.

Książka ma charakter kroniki wyprawy naukowo-badawczej. Autor BARDZO dokładnie opisuje w niej topografię badanego terenu, jego klimat, geologię i roślinność, występującą tam zwierzynę jak i napotkany, lokalny lud. Całe to badawcze podejście może być zatem dla czytelnika nieco nużące i niestety takie jest.

Sama ilość i opisy napotkanych tam rzek, ich dopływów, czy okolicznych gór przyprawia o lekki zawrót głowy i powoduje silne reakcje obronne przed dalszym tego czytaniem! Gdyż czytelnik prawdziwie i niemal dosłownie przedziera się razem z bohaterami tej historii - Arsenjew, kilku wojskowych strzelców oraz lokalnych przewodników - przez te bezkresne lasy i rzeki rosyjskiej tajgi!

Pobudka wcześnie rano. Herbata i zwijanie majdanu. Podróżowanie do następnego etapu/celu wyprawy. Opisywanie go a potem obozowanie, polowanie, jedzenie i spanie. I tak od początku do końca! Książka zdecydowanie nie porywa, ale...

Ale poza tym wszystkim, jak te przysłowiowe rodzynki w cieście, znajdziemy tu jeszcze przeżywane tam przygody. Historie krótkie acz niezmiernie emocjonujące, barwne, klimatyczne i trzymające w napięciu! PASJONUJĄCE!

Deserem jednak prawdziwym i niewątpliwie przepysznym jest tutaj nieśmiertelna, legendarna i magiczna postać myśliwego z plemienia Nanajów/Goldów, niesamowitego głównego przewodnika wyprawy, a później przyjaciela Arsenjewa - tytułowego Dersu Uzały.

Nie sposób się nim nie zafascynować, nie podziwiać go, nie być nim oczarowany! Postać to niezmiernie prosta, niemal prymitywna na pierwszy rzut oka. W krótkim czasie cała wyprawa przekonuje się jednak - a czytelnik razem z nią - jak niesamowitym człowiekiem jest Dersu, dla którego Tajga od zawsze była domem.

Zespolony niemal z tą surową, piękną naturą. Bardzo skromny, całkowicie bezinteresowny i oddany ekspedycji oraz wszystkim istotom Tajgi. Bez wyjątku i rozróżniania - ptak to czy człowiek. Z głęboką, dziecięco naiwną wiarą w ludzką dobroć, sprawiedliwość, braterstwo w przetrwaniu w dziczy. Dersu jest kryształowy, przez doświadczenie nieomylny w osądach, być może został nieco wyidealizowany przez Autora, ale koniec końców finalne kartki książki są autentycznie ROZDZIERAJĄCO bolesne...

I głównie za te Emocje, za Opowieść o tym Człowieku, przy którym cała ta badawcza wyprawa była dla mnie tylko tłem, otoczką i czymś ledwie koniecznym aby tylko móc pobyć, ukazać kawałek życia, myśli i zachowania niesamowitego Dersu Uzały, książce tej daję 7/10 i polecam się z nią zapoznać! Tak samo jak i z dziełem Kurosawy. Jedno i drugie to MAGIA!

Tym razem niestety będzie dłużej!

"Dersu Uzała" to część druga kronik topograficzno-etnicznych ekspedycji po tajdze Dalekiego Wschodu, rosyjskiego, wojskowego badacza Władimira Arsenjewa.

Po tytuł ten sięgnąłem kompletnie oczarowany majestatycznym i magicznym, filmowym dziełem Akiry Kurosawy (pod tym samym tytułem), który jak się okazało był mniej lub bardziej dokładną...