Książki Marka Billinghama według mnie zawierają w sobie taki element, który rozbudza ciekawość. Niby akcja nie rozwija się szybko, śledztwo się wlecze, dowiadujemy się nowych rzeczy powoli, a i tak to niczego nie zmienia, a mimo to nie mogę się od tej książki oderwać, bo... jestem ciekawa, co będzie dalej. Jest to już kolejna książka z serii o inspektorze Tomie Thornie i muszę przyznać, że ten właśnie typ kryminału, bez fajerwerków, za to z pewną dozą psychologii, kręci mnie najbardziej.
Tym razem śledztwo toczy się wokół bestialskich zabójstw osób bezdomnych. Piszę bestialskich, gdyż dla mnie tylko to słowo odpowiada pobiciu na śmierć. Środowisko osób bezdomnych jest specyficzne, stanowi swego rodzaju społeczeństwo w społeczeństwie. Jest gdzieś wokół nas, a jednocześnie stanowi osobną całość. Nic więc dziwnego, że śledztwo toczy opieszale, a nowych danych mogących naprowadzić na trop sprawcy nie przybywa. Przybywają za to kolejne ofiary. Tym samym zdesperowani policjanci postanawiają wysłać w środowisko bezdomnych tajniaka. Ma nim być nie kto inny, jak sam inspektor Thorne, który zresztą zgłasza się na ochotnika. Tak po prawdzie mówiąc tajniak z niego taki, jak ze mnie baletnica, ale dzięki takiemu zabiegowi autorowi udaje się pokazać w sposób dosyć wiarygodny zarówno samo środowisko bezdomnych, jak i to, jak niewiele brakuje czasami od tego, by w takim środowisku się znaleźć.
Mark Billingham w tej książce porusza tak naprawdę dwa problemy społeczne, które są ze sobą powiązane. Mowa o bezdomności oraz o weteranach wojennych. Te problemy w powiązaniu z zagadką zabójstw tworzy niezwykle ciekawą mieszankę, a zakończenie jest doprawdy zaskakujące. Jeśli ktoś jest przyzwyczajony do fajerwerków w stylu CSI czy też detektywów w stylu wszystko dokonam/potrafię wszystko, powinien sobie te książki odpuścić. Tutaj nie ma ani fajerwerków, ani bohaterów gotowych ratować świat, są za to zwykłe ludzkie problemy, przypadkowe ofiary i cały ten bezsensowny bajzel zwany potocznie życiem. I chyba właśnie dlatego, że to takie zwykłe, tak bardzo przypada mi do gustu.

Książki Marka Billinghama według mnie zawierają w sobie taki element, który rozbudza ciekawość. Niby akcja nie rozwija się szybko, śledztwo się wlecze, dowiadujemy się nowych rzeczy powoli, a i tak to niczego nie zmienia, a mimo to nie mogę się od tej książki oderwać, bo... jestem ciekawa, co będzie dalej. Jest to już kolejna książka z serii o inspektorze Tomie Thornie i...