KOSOGŁOS.
Samo napisanie tej nazwy przyprawia o dziwny rodzaj emocji pojawiających się w moim sercu, emocji przez które moje oczy robią się szkliste, a ciało dygocze.
Książka ta nie jest dla ludzi słabych , bo po przeczytaniu jej trudno będzie im się otrząsnąć. Z pozoru "Kosogłos" kończy się szczęśliwie Peeta żyje, Katniss także , są razem , są wolni. Kapitol upadł , prezydent Snow zgładzony, Igrzyska śmierci zostały na wieki obalone. Tylko dlaczego po odłożeniu książki czujemy dziwny niedosyt? Dlaczego w naszej głowie nie pojawia się szczęście?
Trudno odpowiedzieć na te pytania, choć wydaje mi sie ze to ,dlatego iż , nie da się cieszyć z szczęścia dwójki bohaterów , którzy także nigdy nie będą już w pełni szczęśliwi. Katniss każdej nocy nawiedzają koszmary , i nie są to koszmary które mijają. Każdego ranka musi zastanawiać się jaki jest sens jej życia, każdego dnia w jej myślach pojawiają się istnienia które zostały przez nią zgładzone. Każdego dnia przypomina sobie ile istnień pochłonęło dążenie do upragnionej wolności.
Mimo wszystko książka wspaniała lecz chętniej zagłębiłabym się ponownie w poprzednie , w których nie ma aż tyle okrucieństwa, które nie są aż tak brutalne.
Po przeczytaniu całej trylogii , cały świat jest dla mnie takim Kapitolem i podległemu mu Dystryktami...

KOSOGŁOS.
Samo napisanie tej nazwy przyprawia o dziwny rodzaj emocji pojawiających się w moim sercu, emocji przez które moje oczy robią się szkliste, a ciało dygocze.
Książka ta nie jest dla ludzi słabych , bo po przeczytaniu jej trudno będzie im się otrząsnąć. Z pozoru "Kosogłos" kończy się szczęśliwie Peeta żyje, Katniss także , są razem , są wolni. Kapitol upadł ,...