Piąty tom serii o bohaterskim a zarazem nieco głupkowatym Percym Jacksonie...choć spójrzmy na to z innej strony - jeżeli ktoś przyjaźni się z córką Ateny Annabeth, to nie dziwię się, że na co dzień czuje się jak ostatni kretyn.
Pamiętam, kiedy sięgnęłam po "Złodzieja Pioruna" i każdy moment pojawienia się któregoś z bogów w książce był wielkim przeżyciem, powiązanym z jeszcze większymi emocjami. Dla bohaterów, jak i dla czytelnika.
Tu miałam w ręku piątą książkę z serii, a życie herosa Perseusza uległo destrukcji i odnowieniu, po których nasz Glonomóżdżek widywał się z bogami na każdej stronie, komunikował się z nimi w wielce koleżeński sposób, a nawet dawał im rozkazy
Co za miła odmiana
W ksiązce jest wiele wątków, ale - i tak wszystko jak huragan wiruje wokół Kronosa i bitwy w Nowym Jorku, prawie jakbyśmy byli Grunwaldem, ale zielonych łąk brak.
Ludzie leżący gdzie popadnie, korki na jezdniach, i na takie pole bitwy wkracza cała radosna czterdziestka osóbek z Obóz Herosów
Oraz jakieś całe czterdzieści tysięcy radosnych potworów
Innymi słowy, niezwykle radosna kombinacja
Do tego dodajcie sobie garstkę imprezowych kucyków, garść koziej sierści, łyżkę poświęcenia, cyklopów z masłem orzechowym, 10kg przyjaźni, strony wyrwane z gazet z horoskopami i innymi przepowiedniami, jakąś kość
Włóżcie do miksera
A wtedy albo wyjdzie wam bardzo nieprzyjemna papka, albo po prostu wyjmiecie z niego egzemplarz "Ostatniego Olipijczyka"

Piąty tom serii o bohaterskim a zarazem nieco głupkowatym Percym Jacksonie...choć spójrzmy na to z innej strony - jeżeli ktoś przyjaźni się z córką Ateny Annabeth, to nie dziwię się, że na co dzień czuje się jak ostatni kretyn.
Pamiętam, kiedy sięgnęłam po "Złodzieja Pioruna" i każdy moment pojawienia się któregoś z bogów w książce był wielkim przeżyciem, powiązanym z...