Tak mniej więcej do połowy czytało mi się całkiem dobrze, chociaż horrory na mnie nie działają. Nawet się wciągnęłam, mimo niedojrzałej i śpiewającej sobie w sytuacjach zagrożenia Stephanie, która irytowała mnie za każdym razem, gdy pojawiała się na horyzoncie. Oprócz niej i Jacka (polubiłam go) żaden inny bohater nie wzbudził we mnie jakichkolwiek emocji. Sam pomysł był ciekawy i początkowo mnie zaintrygował. Potem jednak coś się zepsuło. Autorzy upchnęli w fabułę za dużo dziwacznych zdarzeń. Nawet jak na tego typu książkę były one przesadzone. Od momentu pojawienia się Susan (jej postać to kolejny absurdalny element) myślałam już tylko o tym, żeby jak najszybciej to skończyć. Autorzy chyba też chcieli skończyć jak najszybciej i dlatego niezbyt dobrze przemyśleli owo zakończenie. Zepsuło mi ono początkowo pozytywne wrażenia z lektury. Koniec jest absurdalny, patetyczny i w ogóle mnie nie usatysfakcjonował. Jeśli miałabym do czegoś porównać „Dom”, to niech będzie do tandetny, telewizyjny horror klasy B. A może nawet C. jednym słowem: słabo.

Tak mniej więcej do połowy czytało mi się całkiem dobrze, chociaż horrory na mnie nie działają. Nawet się wciągnęłam, mimo niedojrzałej i śpiewającej sobie w sytuacjach zagrożenia Stephanie, która irytowała mnie za każdym razem, gdy pojawiała się na horyzoncie. Oprócz niej i Jacka (polubiłam go) żaden inny bohater nie wzbudził we mnie jakichkolwiek emocji. Sam pomysł był...