Książka mnie rozczarowała. Owszem, nie była zła, ale jak na książki Perettiego tylko "średnia". (Choć podejrzewam, że innemu autorowi dałabym co najmniej "dobra" ale Peretti mnie przyzwyczaił do wyższego poziomu. Ta - zdecydowanie niedopracowana.) Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia, czy opisu, ale chwilami gubiłam się zarówno w topografii Domu, jak i w wynikających z tego konsekwencjach. Wiele rzeczy mi zwyczajnie nie pasowało, irytowało nielogicznością, a wnioski wysnuwane przez bohaterów często wydawały się nieuprawnione.
Najlepszy był początek - intrygował, zaciekawiał, trzymał w napięciu - za sam początek, powiedzmy nawet za 3/4 ksiażki dałabym maksymalną liczbę pięciu gwiazdek. Niestety taki początek obiecywał też fajerwerki i wodotryski pod koniec. A tymczasem koniec wydał mi się naciągany, jakby autorom zabrakło konceptu. Albo raczej jakby pisali pod presją czasu i nie mieli kiedy przedyskutować nielogiczności. Innymi słowy koniec nie spełnił złożonych obietnic, okazał się miałki i nijaki.
A szkoda, bo książka niesie ważne przesłanie i warto się nad nim zastanowić. Trochę jednak forma odwróciła uwagę od treści.
Jest to jednak moja subiektywna opinia, którą być może zmienię, kiedy już ochłonę i przemyślę swoje odczucia.
Nie zmienia to faktu, że książka niesamowicie wciąga i czyta się ją praktycznie jednym tchem. Z tego powodu dodaję jeszcze jedną gwiazdkę podwyższając ocenę do "dobrej".
Być może jest to książka, którą trzeba przeczytać kilkakrotnie?
Ale po przemyśleniu (kilka dni po lekturze) doszłam do wniosku, że nie mam ochoty na ponowne czytanie tej książki. Raz wystarczy, teraz kiedy już znam zakończenie, kiedy zniknie to intrygujące "ale o co chodzi, kto jest kim i co z tego wynika?" chyba nie ma w tej książce niczego co by mi kazało po raz drugi się przez to przedzierać.
I pozostał żal - jak można było zarżnąć taki temat!
I jednak (po kilkudniowym namyśle) obniżam ocenę do średniej. Właśnie za niespójność, niepozamykane wątki, a przede wszystkim za zmarnowanie i niedopracowanie pomysłu. Szkoda. Naprawdę wielka szkoda.
Na pewno jednak jest to pozycja, którą warto przedyskutować z kimś kto też czytał. Bo poruszone problemy i niektóre sposoby opowiedzenia o nich są ciekawe. Cóż, kiedy podane byle jak, niedogotowane, niedopieczone i przy braku najistotniejszych składników "potrawy".
Szkoda, wielka szkoda.
Mimo wszystko polecam, choć uprzedzam, że nie warto się spodziewać po książce zbyt wiele, raczej czytelnik na kanwie tej książki może snuć własne przemyślenia. Autorzy olali sprawę.

Książka mnie rozczarowała. Owszem, nie była zła, ale jak na książki Perettiego tylko "średnia". (Choć podejrzewam, że innemu autorowi dałabym co najmniej "dobra" ale Peretti mnie przyzwyczaił do wyższego poziomu. Ta - zdecydowanie niedopracowana.) Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia, czy opisu, ale chwilami gubiłam się zarówno w topografii Domu, jak i w wynikających z tego...