„Kamienne tablice” Żukrowskiego to zdecydowanie powieść przez wielkie P – szczegółowa, monumentalna, egzotyczna. Zupełnie nie zdziwił mnie więc fakt, iż zalicza się ją do grona najpoczytniejszych książek okresu powojennego. Sięgnęłam po nią za namową kolegi z LC (dziękuję Piotrze) dzięki czemu kilka ostatnich, świątecznych dni spędziłam w przepięknej, upalnej scenerii New Delhi.
Wielowątkowość książki to przede wszystkim przenikające się płaszczyzny: polityczna, społeczna, moralna. Opisy indyjskiej codzienności i obyczajowości tworzą wyśmienite tło dla rozgrywających się zdarzeń. Dla mnie głównym motorem napędzającym całą akcję był watek miłosny, uczucie Istvana i Margit - pełne namiętności, jednocześnie obarczone wielkimi dylematami i wewnętrznymi rozterkami. Sprawiało, iż podczas czytania nie sposób było uciec od pytań: dokąd ich ta miłość zaprowadzi, jakich wyborów dokonają, czego się wyrzekną? A każde pytanie pociągało kolejne: o własną tożsamość narodową, miejsce w społeczeństwie, o granice które są w stanie przekroczyć i te które są dla nich święte. Wg mnie już dla samego odnalezienia odpowiedzi warto było po „Tablice..” sięgnąć.

„Kamienne tablice” Żukrowskiego to zdecydowanie powieść przez wielkie P – szczegółowa, monumentalna, egzotyczna. Zupełnie nie zdziwił mnie więc fakt, iż zalicza się ją do grona najpoczytniejszych książek okresu powojennego. Sięgnęłam po nią za namową kolegi z LC (dziękuję Piotrze) dzięki czemu kilka ostatnich, świątecznych dni spędziłam w przepięknej, upalnej scenerii New...