Czytałam ostatnio książkę Martyny Wojciechowskiej pt. „Etiopia. Ale czat!”. Wiecie, co mnie skusiło? Po pierwsze piękne zdjęcia (jest ich naprawdę dużo i są ogromnym atutem tej pozycji). Po drugie… pogoda za oknem! Tak, tak – nie lubię późnej jesieni i zimy (no, chyba, że pozwolono by mi przeleżeć je całe pod kocem z książkami!) i zapragnęłam przenieść się w cieplejsze rejony :) Książka Martyny Wojciechowskiej nadawała się do tego celu wspaniale.

„Etiopia. Ale czat!” to świetna pozycja zarówno dla osób pragnących wybrać się do tego kraju i poczytać kilka przydatnych informacji jak i dla takich ciekawskich jak ja, którzy siedząc w chłodnej już Polsce chcą dowiedzieć się czegoś o zupełnie obcym dla nich miejscu: poznać podstawowe wiadomości o kulturze, charakterze, przyrodzie, wierzeniach i zabytkach tego kraju. Nie znałam wcześniej stylu Martyny, ale okazało się, że pisze ona bardzo przystępnie, przez co książkę pochłonęłam w dwa dni!
Etiopia jest bardzo różna: zielona i dotknięta suszą, radosna i pełna biedy, pija się tu Coca-Colę i tedż (czyli napój alkoholowy z miodu, wody i liści geszu). No i oczywiście kawę! Kościoły buduje się pod ziemią, samoloty nigdy nie latają o czasie, busiki odjeżdżają „gdy się uzbiera odpowiednia ilość ludzi”, Etiopczycy biegają… bo lubią! A poza tym chcą reprezentować swój kraj na olimpiadzie. Mieszkają tam „dzikie ludy” takie jak Hamerowie, Konso, Bodi i wielu innych – każdy ma swoje fascynujące zwyczaje.

Zachęcam, byście sami odkryli Etiopię dzięki tej książce Wojciechowskiej. Ja czytałam ją i oglądałam z wypiekami na policzkach. I przez chwilę zapomniałam, że za oknem jest szara, deszczowa polska jesień…

Czytałam ostatnio książkę Martyny Wojciechowskiej pt. „Etiopia. Ale czat!”. Wiecie, co mnie skusiło? Po pierwsze piękne zdjęcia (jest ich naprawdę dużo i są ogromnym atutem tej pozycji). Po drugie… pogoda za oknem! Tak, tak – nie lubię późnej jesieni i zimy (no, chyba, że pozwolono by mi przeleżeć je całe pod kocem z książkami!) i zapragnęłam przenieść się w cieplejsze...