16 lipca 1942 roku w Paryżu dokonano masowych zatrzymań ludzi narodowości żydowskiej, którą zgromadzono na stadionie kolarskim Velodrom d' Hiver . Tutaj ich przetrzymywano jedynie przez kilka dni, a następnie wywożono do Oświęcimia. Wśród wszystkich osób było ponad 4 tyś dzieci. Bohaterami powieści są osoby fikcyjne, ale niektóre z opisywanych wydarzeń rzeczywiście miały miejsce.
Książka jak sama autorka pisze jest hołdem „dla dzieci, które nigdy nie wróciły, ale również dla tych które przeżyły”.
Powieść przebiega dwutorowo. Z jednej strony obserwujemy masowe aresztowania i historię jednej z rodzin żydowskich, gdzie narratorem jest mała Sara,z drugiej strony przenosimy się do współczesnego Paryża tj. 2002 roku. Tutaj głównym narratorem jest Amerykanka Julia, która wraz z mężem Francuzem Bertrandem i córeczką Zoe remontują mieszkanie po babci. W międzyczasie Julia z racji wykonywanej pracy dostaje zlecenie na napisanie artykułu o aresztowaniach z 1942. Temat trudny, ale ogromnie intrygujący. Francuzi nie chcieli rozmawiać z Julią o tych wydarzeniach, bo to dla nich wielka hańba, ponieważ w tych aresztowaniach brała udział policja francuska. Są to dla nich do tej pory „najobrzydliwsze karty w historii kraju”
Julia oprócz zbierania wiadomości do artykułu, zmaga się z rozwiązaniem kolejnych zagadek z czasów wojennych dotyczących Sary, które pochłaniają ją całkowicie.
„Klucz Sary” jest wspaniałą powieścią, która na długo pozostanie w mojej pamięci. Bardzo wzruszyła mnie historia Sary, jej zmagania z traumatycznymi przeżyciami i dostosowanie się do nowego życia.

16 lipca 1942 roku w Paryżu dokonano masowych zatrzymań ludzi narodowości żydowskiej, którą zgromadzono na stadionie kolarskim Velodrom d' Hiver . Tutaj ich przetrzymywano jedynie przez kilka dni, a następnie wywożono do Oświęcimia. Wśród wszystkich osób było ponad 4 tyś dzieci. Bohaterami powieści są osoby fikcyjne, ale niektóre z opisywanych wydarzeń rzeczywiście miały...