Mocny reportaż, a dokładniej zbiór reportaży o ludzkich losach, wsparciu, społeczności, wykluczeniach, dramatach, żałoby, braku tolerancji na tle katolickiego społeczeństwa.
Reportaży pełnych bólu i pytań na które nie znajduje się odpowiedzi. To tez Polska w pigułce uprzedzeń, wiary na pokaz, powierzchownej , nawykowej, klepanej bez rozwagi pozbawionej ludzkiego miłosierdzia.
Autor prezentuje styl dobrego reportażu, znika jako osoba, prezentuje sytuacje -nie swoje opinie. Niezwykle cenne to w czasach gdy taki styl pisania książek jest rzadkością.
To niełatwa lektura. Musiałam robić przerwy bo była tak wstrząsająca.

Mocny reportaż, a dokładniej zbiór reportaży o ludzkich losach, wsparciu, społeczności, wykluczeniach, dramatach, żałoby, braku tolerancji na tle katolickiego społeczeństwa.
Reportaży pełnych bólu i pytań na które nie znajduje się odpowiedzi. To tez Polska w pigułce uprzedzeń, wiary na pokaz, powierzchownej , nawykowej, klepanej bez rozwagi pozbawionej ludzkiego...

Reportaż Bracia i siostry jest rewelacyjny 10/10. Reszta też bardzo dobra. Wszystkie przejmujące, nie pozostawiające nas obojętnymi.

Reportaż Bracia i siostry jest rewelacyjny 10/10. Reszta też bardzo dobra. Wszystkie przejmujące, nie pozostawiające nas obojętnymi.

Świetne reportaże, zazwyczaj o losach szarych ludzi, którym wiele (lub wszystko) się w życiu posypało. Religijność (a raczej pozareligijny wpływ kościoła katolickiego na społeczeństwo) jest tak naprawdę tylko jednym z tematów, o jakich tutaj można poczytać. Lektury to emocjonalnie wyczerpujące – chyba trzeba sobie takie teksty dozować, aby w jakąś depresję nie popaść.

Świetne reportaże, zazwyczaj o losach szarych ludzi, którym wiele (lub wszystko) się w życiu posypało. Religijność (a raczej pozareligijny wpływ kościoła katolickiego na społeczeństwo) jest tak naprawdę tylko jednym z tematów, o jakich tutaj można poczytać. Lektury to emocjonalnie wyczerpujące – chyba trzeba sobie takie teksty dozować, aby w jakąś depresję nie popaść.

Jedyną wadą tego zbioru jest to, że część reportaży była już w innych pozycjach autora, więc często w połowie jakiejś historii orientowałem się, że ja już to gdzieś kiedyś czytałem.
Poza tym jak zwykle Tochman nie idzie utartą ścieżką, a doszukuje się nowych znaczeń opisywanych wydarzeń, różnych niuansów kompletnie pomijanych przez innych. Dzięki temu dostajemy nowe spojrzenie na tematy w których wydawałoby się zostało już powiedziane wszystko.

Jedyną wadą tego zbioru jest to, że część reportaży była już w innych pozycjach autora, więc często w połowie jakiejś historii orientowałem się, że ja już to gdzieś kiedyś czytałem.
Poza tym jak zwykle Tochman nie idzie utartą ścieżką, a doszukuje się nowych znaczeń opisywanych wydarzeń, różnych niuansów kompletnie pomijanych przez innych. Dzięki temu dostajemy nowe...

To co najbardziej przeszkadza w tym zbiorze reportaży, to to, że sporo z nich powtarza się w innych książkach. Kupiłam za jednym razem 3 zbiory - "Bóg zapłać", "Schodów się nie pali" i "Wściekły pies". No nie wiem czy było warto, jeśli połowę książki trzeba przekartkować, bo reportaże powtarzają się we wszystkich 3 pozycjach.
Nie lubię i nie rozumiem takich zabiegów.

Niemniej jednak, same reportaże ciekawe i godne polecenia. Mimo dziwnych zabiegów wydawniczych, Wojciech Tochman potrafi zainteresować czytelnika.

To co najbardziej przeszkadza w tym zbiorze reportaży, to to, że sporo z nich powtarza się w innych książkach. Kupiłam za jednym razem 3 zbiory - "Bóg zapłać", "Schodów się nie pali" i "Wściekły pies". No nie wiem czy było warto, jeśli połowę książki trzeba przekartkować, bo reportaże powtarzają się we wszystkich 3 pozycjach.
Nie lubię i nie rozumiem takich zabiegów....

Doskonała seria reportaży.

Doskonała seria reportaży.

Bałam się otworzyć tę książkę i wyjść ze strefy komfortu. Ale pochłonęłam ją całą w dwa wieczory. Wierzę, że gdyby wszyscy ludzie przeczytali te niecałe 240 stron, wyciągnęliby jakąś lekcję i stali się wrażliwsi. Chciałabym...

Bałam się otworzyć tę książkę i wyjść ze strefy komfortu. Ale pochłonęłam ją całą w dwa wieczory. Wierzę, że gdyby wszyscy ludzie przeczytali te niecałe 240 stron, wyciągnęliby jakąś lekcję i stali się wrażliwsi. Chciałabym...

Świetna mimo że część reportaży już znałam z innych pozycji. Polecanko!

Świetna mimo że część reportaży już znałam z innych pozycji. Polecanko!

Polska w pigułce. Aż się chce krzyczeć i płakać

Polska w pigułce. Aż się chce krzyczeć i płakać

14 reportaży. 14 historii wydrukowanych na łamach "Gazety wyborczej". Niesamowity kunszt reporterski Tochmana. Empatia, przenikliwość, literacki spryt, całość I szczegół. Warsztat I język, którym posługuje się autor, sprawia, że ciężko książkę odłożyć choć historie mają "moc".

14 reportaży. 14 historii wydrukowanych na łamach "Gazety wyborczej". Niesamowity kunszt reporterski Tochmana. Empatia, przenikliwość, literacki spryt, całość I szczegół. Warsztat I język, którym posługuje się autor, sprawia, że ciężko książkę odłożyć choć historie mają "moc".