Tyle nasłuchałam się dobrego o tej książce, że jak tylko dostałam je w swoje łapki od razu wzięłam się za jej czytanie. I powiem szczerze nie żałuje.
Pomysł samej fabuły fajny, bo nowy. Jak chyba większość zauważyła, do tej pory raczej nie ukazywały się tego typu tematyki na rynku. Także tutaj duży plus dla Rachel Ward :)
Oczywiście również zauroczyła mnie historia Pająka i Jem. I również chciało mi się płakać. Gdyby historia była prawdziwa powiedziałabym, że bardzo współczuje Jem, bo ja bym się chyba z tej tragedii nie otrząsnęła, bardzo by mnie to dobiło. No i już sam fakt, że ma taki dar/przekleństwo skłania do refleksji..
Przed chwilą przeczytałam opinie koleżanki z LC gdzie napisała : zadajmy sobie pytanie czy chcemy znać datę swojej śmierci " moja odpowiedź brzmi nie, tak samo jakbym nie chciała wiedzieć kiedy ktoś bliski umrze. I ja również chciałabym chyba od tego uciec.. Tak myślę, chociaż ręczyć nie mogę, w końcu nie mam takiego daru :P
W każdym razie książka fajna ( choć bardzo smutna ) i godna polecania ;) Także kto jeszcze nie czytał, gorąco zachęcam :)
A i zapomniałabym- książka wciąga, przeczytałam ją w 2 wieczory :P :)

Tyle nasłuchałam się dobrego o tej książce, że jak tylko dostałam je w swoje łapki od razu wzięłam się za jej czytanie. I powiem szczerze nie żałuje.
Pomysł samej fabuły fajny, bo nowy. Jak chyba większość zauważyła, do tej pory raczej nie ukazywały się tego typu tematyki na rynku. Także tutaj duży plus dla Rachel Ward :)
Oczywiście również zauroczyła mnie historia Pająka...