Jeśli by zaczynać poznawanie twórczości Krasznahorkaia (tej przetłumaczonej na polski), to myślę, że rzeczywiście wrażenie mogłoby być lepsze. Czytałem wcześniej "Szatańskie tango", nawet obejrzałem połowę adaptacji filmowej, więc niejako podświadomie porównywałem obie pozycje. I widziałem sporo podobieństw. Przygnębiający klimat, choć nie aż tak bardzo, jak Tango. Podobna próba oderwania się od świata - choć tutaj "przyjemniejsza", jeśli tak można to określić: tak samo świadome, jak Doktora, ale mniej odpychające, jednak mimo wszystko. Życie na krawędzi - ale nie intensywne, a wegetujące; przeczucie, że Coś się musi wydarzyć. I się wydarza, tylko czy to przypadek? Czy może został zrealizowany pewien diabelski plan?
Nie wiem, czy po dwóch pozycjach można mówić, że i w innych pozycjach Autor pisze tak samo: długimi, rozbudowanymi zdaniami, bez akapitów, bez wyodrębniania dialogów (no, z jednym wyjątkiem). Specjalny zamysł Autora, mnie odpowiada, choć czasem trzeba się wczytać drugi, trzeci raz. Z jednej strony styl więc wymagający skupienia, ale czyta się płynnie. Krasznahorkai płynnie przechodzi od opisu do opisu, od rozmyślań do rozmyślań. Świetne też jest, moim zdaniem, to, że większości wydarzeń nie poznajemy bezpośrednio od narratora, lecz z relacji: sąsiadki, notesu, przesłuchania. Daje to bardziej realistyczny efekt, przez co rozumiem to, że przecież nie możemy znajdywać się ciągle w centrach wydarzeń.
Klimat jest posępny, ale też i abstrakcyjny (Książę! cyrk! Dyrektor!), nie wiadomo tak naprawdę, po co ten cały wieloryb. Nie wiadomo i się na dobrą sprawę nie dowiadujemy, choć co nieco się rozjaśnia. Ale myślę, że to dobre, też zmusza do myślenia, chociaż może czasem nie rozumiałem pewnych wydarzeń i rozmów.
Krasznahorkai intrygująco oddaje dekadencję bohaterów, ich egzystencjalną nudę ale i dążenia, cele i postawy. Myślę, że to jedna z najlepszych cech książki.
Może rzeczywiście, Tango bardziej porywało. Ale niewiele bardziej. Można polecić z całą stanowczością.

Jeśli by zaczynać poznawanie twórczości Krasznahorkaia (tej przetłumaczonej na polski), to myślę, że rzeczywiście wrażenie mogłoby być lepsze. Czytałem wcześniej "Szatańskie tango", nawet obejrzałem połowę adaptacji filmowej, więc niejako podświadomie porównywałem obie pozycje. I widziałem sporo podobieństw. Przygnębiający klimat, choć nie aż tak bardzo, jak Tango. Podobna...