Wstrząsająca i niesamowita. Dla mnie jedna z ważniejszych przeczytanych dotychczas książek na temat Holokaustu.
Autorka, polska Żydówka urodzona w Lublinie w 1920r. (uczęszczała do tej samej szkoły i w tym samym czasie co Julia Hartwig autorka przedmowy). Po zakończeniu wojny wyjechała do Paryża, by już nigdy do kraju nie wrócić (co po jej traumatycznych doświadczeniach nie dziwi zupełnie). Tam pisze dramaty i powieści w języku francuskim. "Skazana na życie" (w oryginalnym tłumaczeniu "Sól i siarka") to jedna z pierwszych książek wydanych we Francji (doceniona przez krytykę) podejmująca ogromną tragedię zagłady.
To nie jest autobiografia, to powieść wykorzystująca wątki z życia autorki (o takiej decyzji pisarki jak i o szczegółach jej prawdziwych losów dowiemy się z posłowia) ukazująca w sposób nieprawdopodobnie przejmujący człowieka skazanego na życie w permanentnym strachu i samotności, gdzie ból i głód decydowały o każdym kroku i decyzji, a okrucieństw można było oczekiwać z każdej strony. Analizuje też jaki wpływ na ludzi miało piętno wojny, a raczej "choroba wojny" jak definiuje to sama autorka. Ta książka to też wielkie pytanie o sens i celowość życia po Shoah.
Niepojętym i zupełnie niezrozumiałym jest dla mnie tylko, że taka książka musiała czekać ponad 50 lat na wydanie jej w naszym kraju. Pozostałe dwie powieści Anny Langfus też mają zostać wydane ("Bagaże z piasku" nagrodzone nagrodą Goncourtów) i oby jak najszybciej.
Koniecznie.

Wstrząsająca i niesamowita. Dla mnie jedna z ważniejszych przeczytanych dotychczas książek na temat Holokaustu.
Autorka, polska Żydówka urodzona w Lublinie w 1920r. (uczęszczała do tej samej szkoły i w tym samym czasie co Julia Hartwig autorka przedmowy). Po zakończeniu wojny wyjechała do Paryża, by już nigdy do kraju nie wrócić (co po jej traumatycznych doświadczeniach...