Gdybym książkę Langfus czytał jako jedną z pierwszych dotyczącą tej właśnie tematyki, być może byłbym bardziej poruszony jej treścią, ale jako któraś z kolei jest tylko jedną z wielu. Dobrze napisana, momentami poruszająca swoją treścią, ale nic poza tym.
Jedna gwiazdka dla książki z racji biografii autorki. Chodziła do lubelskiego gimnazjum Unii Lubelskiej (dzisiaj jest to liceum),a mieszkała właściwie w tej samej kamienicy, co babka mojej znajomej.
Langfus była szkolną koleżanką Julii Hartwig.+
Pisana chyba trochę na potrzeby francuskiego czytelnika

Gdybym książkę Langfus czytał jako jedną z pierwszych dotyczącą tej właśnie tematyki, być może byłbym bardziej poruszony jej treścią, ale jako któraś z kolei jest tylko jedną z wielu. Dobrze napisana, momentami poruszająca swoją treścią, ale nic poza tym.
Jedna gwiazdka dla książki z racji biografii autorki. Chodziła do lubelskiego gimnazjum Unii Lubelskiej (dzisiaj jest...

Jest to książka obrzydliwa, i obrzydliwie realistyczna. Odrazę budzi postawa większości przedstawionych w niej postaci – podłych Polaków, co do jednego antysemitów, mniej lub bardziej zapiekłych, wymuszających pieniądze od ukrywających się Żydów; Żydów, którzy w walce o przetrwanie pozbywają się nie tylko resztek gotówki, ale też godności; budzących nienawiść żydowskich policjantów w getcie, współpracujących z Niemcami po to, by przeżyć kosztem swoich ziomków. Odrazę budzi także sama narratorka, zezwierzęcona przez wojnę, wyzbyta wszelkich wyższych uczuć, niby to pragnąca śmierci, a jednak trwająca przy życiu.

Polska przedstawiona w „Skazanej na życie” to bagno pełne moralnej zgnilizny. Anna Langfus przedstawia świat bez ideałów, bez wartości poza tą jedną – przeżyć; świat, którego nigdy nie pokaże Hollywood. Czy jednak prawdziwszy niż ten z Fabryki Snów? Czy nie jest zanadto wykoślawiony w drugą stronę świat, w którym każdy Polak to szmalcownik i szubrawiec, w którym jedyną przyzwoitą osobą jest niemiecki żołnierz (którego dowódca, nota bene, jest zwykłym idiotą),w którym chęć przetrwania równoznaczna jest z utratą wszelkiej godności…?

http://ohistorii.blogspot.com/

Jest to książka obrzydliwa, i obrzydliwie realistyczna. Odrazę budzi postawa większości przedstawionych w niej postaci – podłych Polaków, co do jednego antysemitów, mniej lub bardziej zapiekłych, wymuszających pieniądze od ukrywających się Żydów; Żydów, którzy w walce o przetrwanie pozbywają się nie tylko resztek gotówki, ale też godności; budzących nienawiść żydowskich...

To jeszcze jedno z wstrząsających świadectw,tym razem Anny Langfus ,polskiej Żydówki ,której przyszło żyć w koszmarze wojny.W 1939 roku miała 19 lat.Akcja toczy się w Polsce podczas okupacji niemieckiej. Życie Żydów schwytanych przez gestapo oznaczało.....koniec życia. O swoim losie Anna pisze z wielką szczerością,wiernością....o udziale innych ludzi.O donosicielach ,o "dobrych ludziach" którzy wg samych poświęcają się ,za coraz to większe pieniądze....Człowieczeństwo nie zawsze objawia się wśród Polaków,którzy tak samo byli ofiarami tej wojny Tzw. kanalie były wszędzie...Nie wiem czy można odebrać pomoc niemieckiego oficera jako przykład szlachetności i pewnej wrażliwości,ale na pewno wobec podłości,chytrości jednych , taka realna pomoc Niemca stawia go w tej lepszej części "ludzi"...
Wg mnie znamienny jest tytuł "Skazana na życie"-bo przygnębiająca ludzka niegodziwość,okrutny czas wojny,zagłady,strata całej rodziny i inne okoliczności . To wszystko powodowało ,że wielkim "szczęściem" dla Anny byłaby śmierć ,a nie skazanie .....aby żyć....
Czytając takie świadectwa trudno mi pojąć te wszystkie okrucieństwa ,które miały miejsce ,w których uczestnikami byli ludzie....Fakt ,nachodzi taka refleksja -po której stronie byłabym ja?.....bo dopóki się nie zmierzy człowiek z tym czymś...nie ma nic pewnego....
Uważam ,że to świadectwo powinno przeczytać jak najwięcej osób - jako przestroga?Teraz są inne czasy ,ale czy bezpieczne-sami powiedzcie....

To jeszcze jedno z wstrząsających świadectw,tym razem Anny Langfus ,polskiej Żydówki ,której przyszło żyć w koszmarze wojny.W 1939 roku miała 19 lat.Akcja toczy się w Polsce podczas okupacji niemieckiej. Życie Żydów schwytanych przez gestapo oznaczało.....koniec życia. O swoim losie Anna pisze z wielką szczerością,wiernością....o udziale innych ludzi.O donosicielach...

Anna Langfus to polska Żydówka pochodząca z Lublina.
Z pośród trzech milionów Żydów mieszkających w Polsce 90% zostało zamordowanych.
Świetnie napisana powieść "Skazana na życie"jest przejmującym świadectwem zagłady Żydów.Jest to książka z wątkami autobiograficznymi.Sama autorka tak o niej mówi:
"Nie chcę nazywać tej książki autobiografią.Na pewno to,co w niej opisuję oparte jest na faktach.Zresztą nie miałabym odwagi tego wymyślić.Dokonałam jednak pewnej selekcji,pomijając te wszystkie okropności,o których nie godzi się pisać."
Anna,podobnie jak cała jej rodzina przechodzi przez piekło strachu i poniżenia.Permanentny strach sprawia,że człowiek staje się zaszczutym zwierzęciem.Ta powiesć to ciągła wędrówka bohaterki przez getto lubelskie,warszawskie,gestapowskie więzienie,ciasne prymitywne kryjówki,lasy i przydrożne rowy.Do tego dochodzi głód,zimno i niepokój o bliskich,z których nikt wojny nie przeżył.

Po wojnie Anna wyjechała z Polski do Francji.W wywiadzie,którego udzieliła francuskiemu dziennikarzowi pytajacemu o przyczyny wyjazdu z Polski na stałe,powiedziała:
"Wyjechałam,bo nie mogłam dłużej żyć w Polsce,z Polakami.Byli współwinni tych zbrodni.Owszem,zdarzały się wyjątki,była pewna mniejszość,która zachowywała się godnie.Ale w sumie co za bagno!"

Ta wypowiedż miała chyba wpływ na to,że jej książki dotąd się w Polsce nie ukazały.
Do końca życia Annie Langfus towarzyszyła trauma Holokaustu.

Anna Langfus to polska Żydówka pochodząca z Lublina.
Z pośród trzech milionów Żydów mieszkających w Polsce 90% zostało zamordowanych.
Świetnie napisana powieść "Skazana na życie"jest przejmującym świadectwem zagłady Żydów.Jest to książka z wątkami autobiograficznymi.Sama autorka tak o niej mówi:
"Nie chcę nazywać tej książki autobiografią.Na pewno to,co w niej opisuję...

Muszę przyznać, że jest to pierwsza książka o koszmarze II Wojny i Holocaustu, która tak mnie poruszyła. Przyprawiła o niemal fizyczny ból.

Anna Langfus jest w swojej opowieści boleśnie szczera, a jednocześnie potrafi ze swojego świadectwa uczynić kawałek bardzo dobrej literatury. Dostajemy dzięki temu do rąk niezwykłą opowieść młodej dziewczyny, do niedawna beztroskiej, pełnej planów i nadziei na przyszłość, która musi stawić czoło koszmarowi wojny zupełnie na to nie przygotowana, ani fizycznie, ani psychicznie.
Czujemy szczerość Autorki, chociaż opowieść nie ma formy pamiętnika i ewidentnie wiele przemilcza, wiele też ukrywa za literackimi ozdobnikami. Wszystko to jednak sprawia, że tak mocno i prawdziwie odbieramy koszmar jaki przeżyła Anna. Czujemy empatię, ale nie litość. Anna nie jest ofiarą, ale kobietą okrutnie doświadczoną przez wydarzenia, które przypadły na czas jej młodości, na zawsze pozbawiając ją poczucia beztroski, stabilności, bezpieczeństwa i ufności wobec świata i ludzi. Wiemy, czujemy jak wiele będzie ją kosztowało zmierzenie się z dalszym życiem...

Muszę przyznać, że jest to pierwsza książka o koszmarze II Wojny i Holocaustu, która tak mnie poruszyła. Przyprawiła o niemal fizyczny ból.

Anna Langfus jest w swojej opowieści boleśnie szczera, a jednocześnie potrafi ze swojego świadectwa uczynić kawałek bardzo dobrej literatury. Dostajemy dzięki temu do rąk niezwykłą opowieść młodej dziewczyny, do niedawna beztroskiej,...

Przejmująca (częściowo autobiograficzna) opowieść o losach młodej Żydówki w czasie II wojny światowej. Młoda kobieta "skazana" jak wszyscy Żydzi na eksterminację, która żyje, choć zginęli jej najbliżsi. Kompleks osoby, która przeżyła, zmagania pomiędzy zgodą na śmierć, a pragnieniem życia.

Przejmująca (częściowo autobiograficzna) opowieść o losach młodej Żydówki w czasie II wojny światowej. Młoda kobieta "skazana" jak wszyscy Żydzi na eksterminację, która żyje, choć zginęli jej najbliżsi. Kompleks osoby, która przeżyła, zmagania pomiędzy zgodą na śmierć, a pragnieniem życia.

Książka rewelacyjna.

Książka rewelacyjna.

hmm, nie bardzo wiem co powiedzieć, gdyż książka momentami była interesująca a momentami nużąca. Po tak pozytywnych komentarzach, opiniach i gwiazdkach chyba oczekiwałam czegoś więcej.

hmm, nie bardzo wiem co powiedzieć, gdyż książka momentami była interesująca a momentami nużąca. Po tak pozytywnych komentarzach, opiniach i gwiazdkach chyba oczekiwałam czegoś więcej.

Polecam, Smutna opowieść żydówki.

Polecam, Smutna opowieść żydówki.

Kolejna poruszająca problem holocaustu.

Kolejna poruszająca problem holocaustu.