Zawsze mam obawy przed czytaniem książek z polecenia, książek które na kimś wywarły wrażenie, zapadły komuś w pamięć i trafiły na czyjąś wewnętrzną półkę oznaczoną jako "Ulubione". Zawsze potem trzeba się podzielić własnymi wrażeniami, a jeśli nie są tak entuzjaztyczne jak osoby polecającej to mam swojego rodzaju kaca czy wyrzuty sumienia. Na szczęście ta pozycja nie wywoła takiego kaca. Naprawdę solidny kawał literatury!
Bardzo ciekawa historia, świetnie wpleciona pomiędzy dwa konflkty oddzielone od siebie półwieczem.

Zawsze mam obawy przed czytaniem książek z polecenia, książek które na kimś wywarły wrażenie, zapadły komuś w pamięć i trafiły na czyjąś wewnętrzną półkę oznaczoną jako "Ulubione". Zawsze potem trzeba się podzielić własnymi wrażeniami, a jeśli nie są tak entuzjaztyczne jak osoby polecającej to mam swojego rodzaju kaca czy wyrzuty sumienia. Na szczęście ta pozycja nie wywoła...

Co zrobić, gdy uciekając od trudnych przeżyć wybiera się z nadzieją dobrze kojarzone miejsce, a tam czeka na nas tajemnica z przeszłości, wywracająca „do góry” całe dotychczasowe życie, mocno uderzająca w poczucie własnej tożsamości? Z tym problemem musi zmierzyć się głównych bohater powieści Igora Štiksa. Czego dowie się o sobie samym i o swoich przodkach podczas podróży będącej efektem impulsywnej decyzji?
Trzeba przyznać, że Autor ukazał nie tylko realia miasta ogarniętego wojną, tragizm ludzi, którzy uwikłani w wielką politykę, ulegają stereotypom, budzą w sercach zajadłość, nienawiść oparte na różnicach etnicznych, kulturowych, światopoglądowych.
Ta powieść wymaga skupienia, namysłu, balansowania pomiędzy retrospekcjami, relacjami z bieżących wydarzeń i wybieganiem w przyszłość. Wymaga właściwego spojrzenia na bohatera, jego tragiczne losy, doświadczanie przewrotności losu i niemożności wpływu na bieg wydarzeń. „Krzesło Eliasza” to również interesujące studium kultury i historii tego jakże pięknego zakątka Bałkanów.

Co zrobić, gdy uciekając od trudnych przeżyć wybiera się z nadzieją dobrze kojarzone miejsce, a tam czeka na nas tajemnica z przeszłości, wywracająca „do góry” całe dotychczasowe życie, mocno uderzająca w poczucie własnej tożsamości? Z tym problemem musi zmierzyć się głównych bohater powieści Igora Štiksa. Czego dowie się o sobie samym i o swoich przodkach podczas podróży...

Choć początkowo podczas lektury odczuwałam pewne zniechęcenie, spowodowane zbyt dużą egzaltacją bohatera/narratora, to wrażenie to stopniowo ustępowało, by w miarę rozwoju akcji (dość pretekstowo potraktowanej) w jego miejscu pojawił się podziw dla kunsztu narracyjnego młodego (w momencie powstawania książki) autora. Jak widać, można się wcielić w postać 50-letniego pisarza, będąc 20 lat młodszym. Najbardziej podobał mi się styl tej powieści - język bez przesadnej kwiecistości i niepotrzebnych stylizacji, ale czysto literacki, a nie - jak u większości współczesnych autorów - w pewnym stopniu zbliżony do mowy potocznej.

Choć początkowo podczas lektury odczuwałam pewne zniechęcenie, spowodowane zbyt dużą egzaltacją bohatera/narratora, to wrażenie to stopniowo ustępowało, by w miarę rozwoju akcji (dość pretekstowo potraktowanej) w jego miejscu pojawił się podziw dla kunsztu narracyjnego młodego (w momencie powstawania książki) autora. Jak widać, można się wcielić w postać 50-letniego...

Bałkańska europejskość czy europejski bałkanizm? Sama nie wiem, ale książka bardzo mi się podobała. Wielu z was zarzuciło tej powoeści, że "Wątek kryminalny nie udał się", że "od połowy wiedziałam jak się skończy". To nie jest kryminał, ta książka nie ma nas zaskakiwac zakończeniem. Richter niczym tragiczny bohater antyczny spotyka się z przeznaczeniem, od początku wiadomo jak to spoktanie się skończy, z przeznaczeniem wszak walczyć nie można. Targają nim konflikty tragiczne, nie może przeżyć katharsis, sumienie nie daje mu żyć. Jest bohaterem żywcem wyjetym z greckiej tragedii antycznej. Powieść napisana pięknym językiem, bogata i intertekstualna. Polecam, zwłaszcza bałkanofilom:)

Bałkańska europejskość czy europejski bałkanizm? Sama nie wiem, ale książka bardzo mi się podobała. Wielu z was zarzuciło tej powoeści, że "Wątek kryminalny nie udał się", że "od połowy wiedziałam jak się skończy". To nie jest kryminał, ta książka nie ma nas zaskakiwac zakończeniem. Richter niczym tragiczny bohater antyczny spotyka się z przeznaczeniem, od początku wiadomo...

Z całym szacunkiem, ale absolutnie nie zgadzam się z przeczytanymi opiniami o tej książce. Wydaje mi się, że nie została dobrze zrozumiana. Jest absolutnie genialnym studium psychiki człowieka, przewrotności losu i historii. Książka ta może poszczycić się znakomitym literacko językiem, na który przedmówcy nie zwrócili w ogóle uwagi. Na pochwałę zasługuje także konstrukcja powieści, świadcząca o wysokich zdolnościach pisarza. Współcześni czytelnicy oczekują książek łatwych,i takich, które można "połknąć na raz". Krzesłem Eliasza należy się delektować. Delektować językiem i odkrywać zakodowane treści, które odnajdzie w niej człowiek dobrze znający literaturę. Fabuła nie zawsze jest najważniejsza. Łączy jedynie pojedyncze elementy w całość. Krzesło Eliasza to znakomita lektura dla wymagających!

Z całym szacunkiem, ale absolutnie nie zgadzam się z przeczytanymi opiniami o tej książce. Wydaje mi się, że nie została dobrze zrozumiana. Jest absolutnie genialnym studium psychiki człowieka, przewrotności losu i historii. Książka ta może poszczycić się znakomitym literacko językiem, na który przedmówcy nie zwrócili w ogóle uwagi. Na pochwałę zasługuje także konstrukcja...

Fiu, fiu...w tym wieku taka książka... Niezła. Kubki kawy do ust i czytać.

Fiu, fiu...w tym wieku taka książka... Niezła. Kubki kawy do ust i czytać.

Książka ta może i nie jest do końca dobrze napisana, może i jest sama sobie jednym wielkim spoilerem, jednak faktem jest, że historia w niej zawarta pozostanie ze mną na zawsze. Zachwyca, podnieca, niepokoi, uczy. Wyjątkowa lektura.

Książka ta może i nie jest do końca dobrze napisana, może i jest sama sobie jednym wielkim spoilerem, jednak faktem jest, że historia w niej zawarta pozostanie ze mną na zawsze. Zachwyca, podnieca, niepokoi, uczy. Wyjątkowa lektura.

44/2013

44/2013

Po wydawałoby się nudnym i na siłę przedłużanym początku, akcja w książce rozwija się w sposób niesamowity wciągająca. Piękne dzieło

Po wydawałoby się nudnym i na siłę przedłużanym początku, akcja w książce rozwija się w sposób niesamowity wciągająca. Piękne dzieło

Pretensjonalna, nudna i napisana irytującym językiem. Nic zaskakującego, a przede wszystkim, wnoszącego. A szkoda, bo wiązałem z nią duże nadzieje.

Pretensjonalna, nudna i napisana irytującym językiem. Nic zaskakującego, a przede wszystkim, wnoszącego. A szkoda, bo wiązałem z nią duże nadzieje.