Temu założono kaftan bezpieczeństwa - haha
A tego odesłano do domu
Temu dano chleba i mięsa - hahaha
Ale nie chciał jeść

Ten patrzył w okno jak w ścianę - hahaha
Ten widział to czego nie było
Ten zaś widział to co było

Ten się uważał za ptaka
A ten się uważał za psa
Ten zaś uważał, że jest człowiekiem
Zwykłym człowiekiem i krzyczał i krzyczał:
Nie, nie, nie, nie cały dzień

Miłość....czy to naprawdę tylko zestaw rutynowych ćwiczeń gimnastycznych? drobnych czułości? spojrzeń w oczy?....
Czy nie ma w tym żadnej większej tajemnicy i głębi? Jeśli tylko ona jest sensem i celem, czy nie powinna dawać czegoś więcej?Przenieść nas na jakiś wyższy stopień???
Na takie pytania szukał odpowiedzi profesor Askenasi,bohater tej książki.Rozdarty między żonę i kochankę,ciągle poszukując,ciągle stwierdzając,że to nie to,że musi być coś więcej,pomału wpada w obsesję i zaczyna tracić kontakt z rzeczywistością.
Czy przelotne skrzyżowanie spojrzeń z wiejskim wariatem było tym czynnikiem,który przeniósł go na tę drugą stronę? Ostatecznie wyzwolił z konwenansów i zahamowań?Popchnął do zbrodni,która pozwoliła mu odzyskać wewnętrzny spokój i harmonię ze światem??Nie mam pojęcia...
Czytając Wyspę czułem,że ta książka,ten język, mimowolnie wdzierają mi się do głowy i że na długo tam pozostaną...Mam tylko nadzieję,że nie napotkam na swej drodze żadnego szaleńca....

Temu założono kaftan bezpieczeństwa - haha
A tego odesłano do domu
Temu dano chleba i mięsa - hahaha
Ale nie chciał jeść

Ten patrzył w okno jak w ścianę - hahaha
Ten widział to czego nie było
Ten zaś widział to co było

Ten się uważał za ptaka
A ten się uważał za psa
Ten zaś uważał, że jest człowiekiem
Zwykłym człowiekiem i krzyczał i krzyczał:
Nie, nie, nie, nie cały...