O "Wielkim Gatsby’m" było głośno jakiś czas temu, a wszystko za sprawą kolejnej ekranizacji dzieła Francisa Scotta Fitzgeralda. Tym razem w rolę tytułowego Gatsby’ego wcielił się Leonardo DiCaprio, a reżyserii podjął się Bazz Luhrmann. Kiedy cały medialny szum wokół produkcji minął zabrałam się za lekturę powieści, która zaliczana jest do klasyki literatury. Mimo wielu obaw, jakie mi towarzyszyły, spotkanie z Fitzgeraldem okazało się udane.

Akcja powieści przypada na lata 20. XX wieku, które w amerykańskiej historii zapisały się jako okres prohibicji, wątpliwych interesów i zbijanych na nich fortun, a także moralnego upadku społeczeństwa. Narratorem opowieści jest Nick Carraway - mężczyzna, który niedawno wrócił z wojny, a teraz próbuje swoich sił jako makler giełdowy. Po przeprowadzce do Nowego Jorku jego życie ulega sporej zmianie, a wszystko za sprawą Jay’a Gatsby’ego. Wspomniany jegomość jest sąsiadem Nick’a. Niezwykłym trzeba dodać. Na terenie jego posesji urządza huczne przyjęcia, na które zjeżdżają się goście z całego miasta i okolic, podczas których alkohol leje się strumieniami, a przybyli goście zatracają się w licznych uciechach przygotowanych przez gospodarza. W tle gra zyskujący coraz większą popularność jazz. Jay Gatsby jest postacią niezwykle tajemniczą. Wiadomo, że w niedługim czasie dorobił się ogromnego majątku, ale nikt nie wie w jaki sposób tego dokonał. Jak to w życiu bywa, plotkom nie ma końca. Jedna z nich mówi nawet o tym, że Gatsby ma na sumieniu ludzkie życie. Prawdę o rozrzutnym gospodarzu próbuje zgłębić Nick, który zostaje zaproszony na jedno z kolejnych przyjęć. Dzięki jego barwnej relacji z przyjęcia stajemy się światkami rozgrywających się tam scen i poznajemy nieco bliżej tytułowego Gatsby’ego.

W okolicy, do której przeprowadził się Nick, mieszka także jego daleka kuzynka Daisy Buchanan. Wraz z mężem Tomem zamieszkują rozległą posiadłość i podobnie jak znajomi, z którymi się spotykają, opływają w luksusie i kosztownościach. Po krótkim pobycie Nicka w mieście okazuje się, że jego krewną i Jay’a Gatsby’ego łączy wspólna przeszłość. Co z tego wyniknie?

W swojej powieści Francis Scott Fizgerald podejmuje tematykę kultu pieniądza i związanej z nim degradacji człowieka. W przypadku bohaterów tej powieści, aż prosi się przytoczenie starej prawdy, że pieniądze szczęścia nie dają. Postaci przewijające się przez powieść są piękne, bogate, ale czy na pewno szczęśliwe? Gatsby może sobie pozwolić na wiele, ale nie potrafi zaznać prawdziwej przyjaźni i miłości, których bardzo pragnie. Choć powieść wydaje się być miejscami nieco przejaskrawiona, to z pewnością ma w sobie sporo prawdy. Styl Fitzgeralda jest przystępny, nieco oszczędny w słowach, ale dający rozległe spojrzenie na mentalność ludzi lat 20. Choć fabuła nie jest zbytnio rozbudowana, a akcja nie gna na łeb na szyję, to książka potrafi zaabsorbować na dłużej, najpewniej ze względu na niepowtarzalny klimat czasów, w których rozgrywa się jej akcja.

Moje oczekiwania względem książki zostały jak najbardziej zaspokojone. Jestem ciekawa jak było w Waszym przypadku.

http://pozeracz-slow.blogspot.com/2014/08/wielki-gatsby-francis-scott-fitzgerald.html

O "Wielkim Gatsby’m" było głośno jakiś czas temu, a wszystko za sprawą kolejnej ekranizacji dzieła Francisa Scotta Fitzgeralda. Tym razem w rolę tytułowego Gatsby’ego wcielił się Leonardo DiCaprio, a reżyserii podjął się Bazz Luhrmann. Kiedy cały medialny szum wokół produkcji minął zabrałam się za lekturę powieści, która zaliczana jest do klasyki literatury. Mimo wielu...