Wielki Gatsby

Przyznam, że najpierw obejrzałam film Baza Luhrmanna, a potem sięgnęłam po książkę. Szczerze mówiąc nieco się rozczarowałam. Książka nie jest zła, ale trudno ją nazwać arcydziełem. Przez dłuższą część miałam wrażenie, że właściwie jest o niczym. Cenię jednak za kanwę do filmów :)

Przyznam, że najpierw obejrzałam film Baza Luhrmanna, a potem sięgnęłam po książkę. Szczerze mówiąc nieco się rozczarowałam. Książka nie jest zła, ale trudno ją nazwać arcydziełem. Przez dłuższą część miałam wrażenie, że właściwie jest o niczym. Cenię jednak za kanwę do filmów :)

Z uwagi na popularność książki, wiele pochlebnych opinii określających ją jako dzieło życia Autora oraz ekranizacje (których jeszcze nie oglądałam) miałam wygórowane oczekiwania. Rozczarowałam się. Gdybym miała krótko podsumować, o czym jest "Wielki Gatsby", powiedziałabym, że o niczym. No, może o imprezowaniu i jego skutkach.
Spodziewałam się barwnego świata sprzed stu lat, a tego brakuje, tak jakby sam Autor nie mógł się zdecydować, o czym pisać. Ciekawy jest sam zabieg przedstawienia tytułowego bohatera przez inną postać (ale znam lepsze wykonania), a także wyrazistość bohaterów i pasujące do tej konwencji przerysowanie ich cech. Ta książka ma potencjał, sam pomysł jest dobry i gdyby pewne wątki były dokładniej opisane, mogłoby być rewelacyjnie. Rozumiem też inspirację dla filmów, które może obejrzę, ponieważ, jeśli wydobyły z pierwowzoru to, co najlepsze, mogą być całkiem niezłe.
W książce niestety zabrakło klimatu ówczesnego Nowego Jorku, a bohaterów widzimy tylko w okolicznościach przyjęć. Wiemy o postaciach za mało, a książka jest za krótka (choć dzięki temu niekończące się balangi nie zdążyły mnie znudzić). Wielkiej miłości jest jak na lekarstwo, podobnie jak przedsiębiorczości głównego bohatera przeistaczającego się z biedaka w bogacza.
Jeżeli chodzi o język, wielokrotnie miałam wrażenie przerostu formy nad treścią. Nie mam ochoty sprawdzać w oryginale, czy to wina tłumaczenia.
Nie wiem, komu mogę polecić tę książkę. Może wielbiciele amerykańskiej literatury będą bardziej zadowoleni ode mnie.

Z uwagi na popularność książki, wiele pochlebnych opinii określających ją jako dzieło życia Autora oraz ekranizacje (których jeszcze nie oglądałam) miałam wygórowane oczekiwania. Rozczarowałam się. Gdybym miała krótko podsumować, o czym jest "Wielki Gatsby", powiedziałabym, że o niczym. No, może o imprezowaniu i jego skutkach.
Spodziewałam się barwnego świata sprzed stu...

<3

<3

Klasyka. Wejście w świat niemal nieskończonego bogactwa zawsze robi wrażenie. Tylko, coś tu nie gra... Wyłącznie samo przejście przez fabułę odpowiada na pytanie, co dokładnie...

Klasyka. Wejście w świat niemal nieskończonego bogactwa zawsze robi wrażenie. Tylko, coś tu nie gra... Wyłącznie samo przejście przez fabułę odpowiada na pytanie, co dokładnie...

Świat bogaczy, taki odległy od rzeczywistości przeciętnego człowieka, ze swoją "niemoralną" moralnością. Fatalne zauroczenie, wzgardzone uczucie i ludzkie nieszczęście. Żal głównego bohatera i chwili kiedy pozbawiony zastaje wszelkich złudzeń.

Świat bogaczy, taki odległy od rzeczywistości przeciętnego człowieka, ze swoją "niemoralną" moralnością. Fatalne zauroczenie, wzgardzone uczucie i ludzkie nieszczęście. Żal głównego bohatera i chwili kiedy pozbawiony zastaje wszelkich złudzeń.

Najlepszą i jedyną akceptowaną przeze mnie interpretację "Wielkiego Gatsby'ego" zrobił Andy Kaufman, gdy podczas jednego ze swoich spektakli po prostu przeczytał całą książkę Fitzgeralda. Sam przeczytałem w jeden wieczór, ale to kompletnie nie mój klimat.

Opowieść o wkurzającej klasie nuworyszów, którzy nie znają problemów prawdziwego świata, skupiają się na sobie, tworząc jakieś błahe problemiki. Autor dobrze oddaje klimat tamtych czasów i zepsucie amerykańskiej tkanki społecznej w momencie jej największego ekonomicznego rozkwitu.

Podobno to jedna z najbardziej znienawidzonych lektur w amerykańskich liceach. Cóż, jak widać, każdy kraj ma swoje "Nad Niemnem".

Najlepszą i jedyną akceptowaną przeze mnie interpretację "Wielkiego Gatsby'ego" zrobił Andy Kaufman, gdy podczas jednego ze swoich spektakli po prostu przeczytał całą książkę Fitzgeralda. Sam przeczytałem w jeden wieczór, ale to kompletnie nie mój klimat.

Opowieść o wkurzającej klasie nuworyszów, którzy nie znają problemów prawdziwego świata, skupiają się na sobie, tworząc...

Bardzo dobrze, pała.

Bardzo dobrze, pała.

Tragiczna, aczkolwiek piękna historia o ideałach, które istnieją w naszych głowach. I o tym, że straconego czasu nie da się nadgonić, a zderzenie z rzeczywistością jest bolesne i rozczarowujące i prowadzi do zatracenia.
Ponadczasowa, zdecydowanie warta przeczytania.

Tragiczna, aczkolwiek piękna historia o ideałach, które istnieją w naszych głowach. I o tym, że straconego czasu nie da się nadgonić, a zderzenie z rzeczywistością jest bolesne i rozczarowujące i prowadzi do zatracenia.
Ponadczasowa, zdecydowanie warta przeczytania.

Jedna z ważniejszych książek mojego żyćka, bardzo bardzo mi się podobała, propsuje, polecam, wielkie serduszko!

No i dorwałem się do biblioteczki domowej gdzie mamy tysiące książek...
Moja rodzicielka wysłała mi fotki książeczek które tam są i zacząłem spisywał do Lubimyczytać te które czytałem w latach 2000-2020... Pustka w głowie jeśli chodzi o tą książke, ale nie była to wielka literatura...
No i dorwałem się do biblioteczki domowej gdzie mamy tysiące książek...
Moja rodzicielka wysłała mi fotki książeczek które tam są i zacząłem spisywał do Lubimyczytać te które czytałem w latach 2000-2020...

Jedna z ważniejszych książek mojego żyćka, bardzo bardzo mi się podobała, propsuje, polecam, wielkie serduszko!

No i dorwałem się do biblioteczki domowej gdzie mamy tysiące książek...
Moja rodzicielka wysłała mi fotki książeczek które tam są i zacząłem spisywał do Lubimyczytać te które czytałem w latach 2000-2020... Pustka w głowie jeśli chodzi o tą książke, ale nie była...

Niesamowita książka, przez cały czas czułam atmosferę tych lat 20. i to jakbym ja opisywała Gatsby 'ego. Ten przepych, przyjęcia i opisy pięknych wnętrz kontrastują z tragiczną historią bohatera. To wszystko jest tylko tłem dla marzenia, które ściga Gatsby. Ma wszystko, a wciąż patrzy na zielone światło. Zaczynamy poznawać tego bogacza, który wydaje się potężny, a jest kruchy i traci panowanie nad sobą. Bardzo podobało mi się, jak narrator zakończył swoje opowiadanie i zaczął zupełnie nowe życie, bez tej płytkiej wizji bogactwa i bez tej bezdusznej śmietanki towarzyskiej.

Niesamowita książka, przez cały czas czułam atmosferę tych lat 20. i to jakbym ja opisywała Gatsby 'ego. Ten przepych, przyjęcia i opisy pięknych wnętrz kontrastują z tragiczną historią bohatera. To wszystko jest tylko tłem dla marzenia, które ściga Gatsby. Ma wszystko, a wciąż patrzy na zielone światło. Zaczynamy poznawać tego bogacza, który wydaje się potężny, a jest...