Należy znać i czyta się dobrze. A jak kolacja smakuje... Po lekturze docenia się każdą kromkę chleba. Wydaje się, że od samej książki ważniejszy jest kontekst i historia autora. Treść jest taka, jak w każdym opisie - relacja z dnia w łagrze, niezbyt wyróżniająca się od wielu innych.Ale trzeba pamiętać, że te wszystkie inne musiały się odwoływać właśnie do tej relacji, jednej z pierwszych. To, co zwraca uwagę, to opis sposobów, w jakie ludzie radzili sobie z tym potwornym doświadczeniem. Sposoby na znajdowanie siły życiowej, energii, ale już nie nadziei. Pod względem tych jakości, Sołżenicyn był na pewno wyjątkowy i wielu czytelników z pewnością może mu pozazdrościć. Młodsze pokolenia bez przeczytania książek o tematyce obozowej, zdane jedynie na wiedzę podręcznikową, będą pozbawione czegoś ważnego. Dlatego trzeba przeczytać co nieco z tej półki, niekoniecznie Sołżenicyna. Ja sięgnąłem po tę pozycję z uwagi na lekturę dziennika Herlinga-Grudzińskiego, który odwołuje się bezustannie do Sołzenicyna.

Należy znać i czyta się dobrze. A jak kolacja smakuje... Po lekturze docenia się każdą kromkę chleba. Wydaje się, że od samej książki ważniejszy jest kontekst i historia autora. Treść jest taka, jak w każdym opisie - relacja z dnia w łagrze, niezbyt wyróżniająca się od wielu innych.Ale trzeba pamiętać, że te wszystkie inne musiały się odwoływać właśnie do tej relacji,...