Od momentu w którym okazało się, że przekleństwo Ludzi Lodu nie zniknęło, czekałam na tom, który całkowicie mnie pochłonie i zauroczy, w którym urzeknie mnie każde zdanie, tomu z tak zwanym efektem ,,wow”. Tym tomem jest ,,Demon i panna”.

Po wielu przygodach w Transylwanii i Szwecji Heike Lind przybywa do Norwegii, kraju swojej babki Ingrid. Nie dzieje się tam jednak dobrze. Wszyscy przedstawiciele norweskiej części rodziny zmarli, a rodowe dwory znalazły się w obcych rękach. Heikemu udaje się odnaleźć Vingę, córkę Elisabet i Vermunda, która po śmierci rodziców musiała ukrywać się w lesie. Ta dwójka postanowi odzyskać rodzinne dziedzictwo. W staraniach będą towarzyszyć im dusze zmarłych naznaczonych z Ludzi Lodu.

Podczas czytania tej części, odczułam nostalgię. Od pierwszego tomu minęło już dwieście lat, wiele zmieniło się w Grastensholm i Lipowej Alei. Założona przez Silje i Tengela rodzina jest na wymarciu, a ich ukochane majątki przeszły w obce ręce. Kiedy czytałam fragment, gdy Heike i Vinga oglądają nagrobki zmarłych z Ludzi Lodu aż łza mi się zakręciła w oku na myśl o tych wszystkich bohaterach, którzy odeszli(na szczęście, część z nich możemy spotkać jako stróżów Heikego). Zazwyczaj jeśli czytam jakąś historię, która rozgrywa się na przestrzeni wielu lat, to pod koniec czuję taki smutek i tęsknotę za tym, ile się zmieniło w ciągu trwania historii. A nie jestem jeszcze nawet w połowie Sagi! Co się stanie, gdy dojdę do czterdziestego siódmego tomu? Chyba zacznę płakać!

Jednak w tej z pozoru smutnej historii znajdzie się też miejsce na szczęście i nadzieję. Można powiedzieć, że Heike i Vinga znaleźli się w tym samym miejscu od którego zaczęli Tengel i Silje – teraz oni muszą poprowadzić ród. Oczywiście, gdy w końcu przestaną uciekać przed rodzącym się między nimi uczuciem(zwłaszcza Heike). To kolejny w tej Sadze romans z motywem pięknej i bestii. Heike mimo, że jest cudownym, ciepłym i kochającym człowiekiem, z powodu swojego wyglądu i dziedzictwa Ludzi Lodu jest uważany za niebezpiecznego i sam ma tę świadomość. Jednak Vinga nie zważa na to, dostrzega jego dobre serce i ten dziki urok, który wcześniej uwiódł Silje i Elisę. Z wielką przyjemnością czytałam o rozwoju ich relacji, wzajemnej troski, przyjaźni, ale też budzącej się namiętności. I oczywiście jestem wściekła na autorkę, że zakończyła w takim momencie. Jednak recenzje zapowiadają, że kolejny tom może być jeszcze lepszy i bardziej emocjonujący.

,,Demon i panna” nie mogło mnie nie zachwycić. Nie mogę się doczekać kolejnej części.

,, Czasami dobrze jest trochę pocierpieć, nawet z powodu niepożądanej miłości.”

Od momentu w którym okazało się, że przekleństwo Ludzi Lodu nie zniknęło, czekałam na tom, który całkowicie mnie pochłonie i zauroczy, w którym urzeknie mnie każde zdanie, tomu z tak zwanym efektem ,,wow”. Tym tomem jest ,,Demon i panna”.

Po wielu przygodach w Transylwanii i Szwecji Heike Lind przybywa do Norwegii, kraju swojej babki Ingrid. Nie dzieje się tam jednak...