Po poprzednim tomie ("Zamek duchów"), miałam wrażenie, że Margit Sandemo się wypaliła i niczym nie potrafi zaskoczyć a kolejne tomy będę schematyczne, nudne i miejscami wręcz irytujące. Ale "Córka hycla" to jest jedna z lepszych części sagi! Pisarka po raz kolejny sięga po konwencję kryminału - znów mamy tajemnicze morderstwo osnute czarodziejską aurą (tym razem poczwórne), o które podejrzani są Ludzie Lodu. Jednak tym razem wątek detektywistyczny poprowadzony jest dużo kunsztowniej. Chociaż ostateczne rozwiązanie zagadki mnie rozczarowało, to już sam fakt, że miałam swoje typy świadczy o tym, że fabuła mnie wciągnęła.

Również wielkie brawa dla autorki za scenę, w której Hilda (tytułowa córka hycla) idzie nocą przez las. Dla mnie opis był bardzo dynamiczny i wzbudził we mnie wielkie emocje! Starałam się czytać szybciej, żeby już napięcie opadło oraz wiadomym było co spotka nieszczęsną Hildę!

Również uczuciowo - matrymonialne perypetie w "Córce hycla" potrafią trochę zaskoczyć, czego po Margit Sandemo nie spodziewałam się już w ogóle po oczywistych już na samym początku opowieści romansach. Tym razem ślubów i dzieci będzie więcej a ukochani nie zawsze od razu będą zwróceniu ku sobie.

Ta część narobiła mi smaku na następną, jednak zaczynam odnosić wrażenie, że pisarka ma tendencję do tworzenia książek świetnych i bardzo kiepskich naprzemiennie... Czy moja teoria jest trafiona pokaże "Samotny"...

Po poprzednim tomie ("Zamek duchów"), miałam wrażenie, że Margit Sandemo się wypaliła i niczym nie potrafi zaskoczyć a kolejne tomy będę schematyczne, nudne i miejscami wręcz irytujące. Ale "Córka hycla" to jest jedna z lepszych części sagi! Pisarka po raz kolejny sięga po konwencję kryminału - znów mamy tajemnicze morderstwo osnute czarodziejską aurą (tym razem poczwórne),...