Ta książka jest doskonałym dowodem na to, że literatura popularnonaukowa nie musi być zbiorem suchych faktów przetkanych tysiącami nazwisk i dat. Może być ona pasjonującą lekturą, której nie powstydziłby się wytrawny autor powieści sensacyjnych. Świetnie napisana i udokumentowana z licznymi przypisami, źródłami, z kompletną bibliografią, pokazuje ogrom pracy, jaką włożył sam autor w odtworzenie poszukiwań oraz pojmania Adolfa Eichmanna – głównego koordynatora tzw. ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.

Autor na podstawie rozmów z uczestnikami misji i po zapoznaniu się z materiałami archiwalnymi opisał tę jedną z najsłynniejszych akcji w dziejach służb specjalnych, kierowaną przez samego szefa Mosadu - Issera Harela.

Bascomb stworzył doskonały portret Eichmanna – „księgowego śmierci” - człowieka zaślepionego w faszystowską ideologię, który żył w przekonaniu, że był tylko „maleńkim trybikiem w nazistowskiej machinie”, i który twierdził, że niczemu nie jest winien, bo nikogo nie zabił, on TYLKO był odpowiedzialny za „zbieranie i transport”. Codziennie siadał za biurkiem w swoim perfekcyjnie dopasowanym mundurze i roztaczając wokół siebie aurę władzy, jak przystało na sumiennego urzędnika, wykonywał swoją pracę najlepiej jak umiał. Dzięki temu, że zawsze starał się nie wychylać, nie był za bardzo kojarzony ze swoją rolą, co niewątpliwie przyczyniło się (w dużym uproszczeniu) do tego, że tuż po wojnie nie znajdował się na pierwszym miejscu listy największych zbrodniarzy wojennych i udało mu się uciec do Argentyny, w której ukrywał się przez 15 lat. Mieszkał na odludziu w chatce bez prądu i prowadził spokojny tryb życia, które wypełniały powtarzalne czynności. Był skromnym, cichym, nierzucającym się w oczy człowiekiem, ale ciągle pozostawał czujny. Kilkukrotnie zmieniał tożsamość, ale co dziwne, kiedy sprowadził rodzinę do swojej kryjówki, jego żona i dzieci nadal nosili nazwisko Eichmann. Co więcej, wpoił dzieciom swoje chore poglądy, ale nie nauczył ich dyskrecji, co miało dla niego przykre konsekwencje, bo to „rozwiązły język” syna, umotywowany ogromną dumą z ojca i jego pozycji w III Rzeszy, przyczynił się do zdemaskowania Eichmanna i rozpoczęcia jego poszukiwań przez izraelski wywiad.

Ta książka jest doskonałym dowodem na to, że literatura popularnonaukowa nie musi być zbiorem suchych faktów przetkanych tysiącami nazwisk i dat. Może być ona pasjonującą lekturą, której nie powstydziłby się wytrawny autor powieści sensacyjnych. Świetnie napisana i udokumentowana z licznymi przypisami, źródłami, z kompletną bibliografią, pokazuje ogrom pracy, jaką włożył...