Podobno ta książka ma skłonić czytelnika do głębokich refleksji, a w dodatku ma z ironią i poczuciem humoru obnażać pozorność tzw. autorytetów. Generalnie widać, że Wioletta Sobieraj miała taki pomysł, miała taki plan i miało być tak pięknie, a wyszło…nic śmiesznego.

„Latawce” to debiutancka powieść absolwentki polonistyki, która wykorzystuje w niej swoje wieloletnie doświadczenia z pracy w szkole. Główną bohaterką i narratorką jest Zuzanna, nauczycielka plastyki, którą poznajemy tuż przed początkiem roku szkolnego. Bezrobotny maż nie dostrzega jej wspaniałości, dyrekcja i inni nauczyciele jej geniuszu pojąć nie mogą i z nastoletnią córą też jej się dogadać trudno. Kobieta ma niesamowity talent do pakowania się w przeróżne dziwne sytuacje, które tak naprawdę sama prowokuje własną głupotą, ale jak to idiotka, zawsze spada na cztery łapy.

Z głębokich refleksji, które lektura „Latawców” miała we mnie wywołać, na pierwszy plan wysuwa się truizm, że pisać każdy może i papier wszystko zniesie, aczkolwiek czytanie radosnej twórczości to już insza inszość. Jeśli miałabym tę książkę potraktować jako satyrę, to mam wrażenie, że czegoś jednakowoż zabrakło, albo nastąpiła klęska urodzaju. Bo mamy tu naprawdę mnóstwo aspektów, na które autorka patrzy krytycznym okiem. Bohaterka jest po prostu okropną osobą i trudno nie współczuć jej otoczeniu. Szkoła jest ukazana jako oaza głupoty, która z nauczaniem ma niewiele wspólnego.

Czytanie „Latawców” lekkie nie było. Ale uczciwie przyznam, że zdarzyło mi się czytać większe gnioty niestety. Tej książki zdecydowanie nie polecam.

Podobno ta książka ma skłonić czytelnika do głębokich refleksji, a w dodatku ma z ironią i poczuciem humoru obnażać pozorność tzw. autorytetów. Generalnie widać, że Wioletta Sobieraj miała taki pomysł, miała taki plan i miało być tak pięknie, a wyszło…nic śmiesznego.

„Latawce” to debiutancka powieść absolwentki polonistyki, która wykorzystuje w niej swoje wieloletnie...

A ostrzegali. Nie posłuchałam. I mam za swoje. Miało być zabawnie nie było. Miało być interesująco, nie było. Nawet w kategorii czytadła, ta książka to marnotrawstwo papieru. Najlepszą jej częścią jest opis z okładki, cała reszta to najczystszej wody grafomania. Strata czasu.

A ostrzegali. Nie posłuchałam. I mam za swoje. Miało być zabawnie nie było. Miało być interesująco, nie było. Nawet w kategorii czytadła, ta książka to marnotrawstwo papieru. Najlepszą jej częścią jest opis z okładki, cała reszta to najczystszej wody grafomania. Strata czasu.

Zuzanna, nauczycielka plastyki, przeżywa trudny okres. Bezrobotny mąż odchodzi nie wiadomo dokąd, córka wybiera spokojny kąt i dobre obiadki u babci, a na dodatek rozpoczyna się nowy rok szkolny. A w szkole kochane koleżanki, dyrektorka, uczniowie i ich rodzice dają jej do wiwatu. Ale Zuzanna się nie poddaje. Czynnie uczestniczy w życiu szkolnym. (...) Powieść jest napisana doskonałym, żywym językiem. Z humorem i satyrycznym zacięciem autorka przedstawiła różne środowiska: nauczycieli, dziennikarzy, lekarzy, policjantów.

Zuzanna, nauczycielka plastyki, przeżywa trudny okres. Bezrobotny mąż odchodzi nie wiadomo dokąd, córka wybiera spokojny kąt i dobre obiadki u babci, a na dodatek rozpoczyna się nowy rok szkolny. A w szkole kochane koleżanki, dyrektorka, uczniowie i ich rodzice dają jej do wiwatu. Ale Zuzanna się nie poddaje. Czynnie uczestniczy w życiu szkolnym. (...) Powieść jest napisana...

Niestety, książka- koszmarek. Autorka na siłę próbuje wepchnąć jak najwięcej dowcipu w jedno zdanie, czyniąc całość niestrawną. Fabuła infantylna, bohaterowie drażniący i tak przerysowani, że nie sposób ich polubić. Stanowczo odradzam, nawet kupując na wyprzedaży (bo i ja tak właśnie stałam się posiadaczką tego "arcydzieła").

Niestety, książka- koszmarek. Autorka na siłę próbuje wepchnąć jak najwięcej dowcipu w jedno zdanie, czyniąc całość niestrawną. Fabuła infantylna, bohaterowie drażniący i tak przerysowani, że nie sposób ich polubić. Stanowczo odradzam, nawet kupując na wyprzedaży (bo i ja tak właśnie stałam się posiadaczką tego "arcydzieła").

Ja też muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś lepszego... dużo lepszego. Książka nie wciągnęła mnie zbytnio, główna bohaterka też taka "nijaka". Posiadam, przeczytałam, ale nie wrócę już do tej lektury!

Ja też muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś lepszego... dużo lepszego. Książka nie wciągnęła mnie zbytnio, główna bohaterka też taka "nijaka". Posiadam, przeczytałam, ale nie wrócę już do tej lektury!

Historia lekko szalonej nauczycielki plastyki nie przypadła mi do gustu. Po przeczytaniu recenzji i informacji na okładce spodziewałam się czegoś lepszego. Sama postać nie budzi sympatii, bardziej drażni. Czytałam "pod przymusem" (zaczynając książkę zawsze czytam do końca, choćby nie wiem jak słaba była).

Historia lekko szalonej nauczycielki plastyki nie przypadła mi do gustu. Po przeczytaniu recenzji i informacji na okładce spodziewałam się czegoś lepszego. Sama postać nie budzi sympatii, bardziej drażni. Czytałam "pod przymusem" (zaczynając książkę zawsze czytam do końca, choćby nie wiem jak słaba była).

Szczerze to nie polecam czytania tej książki. Mimo entuzjastycznych opisów na okładce o geniuszu autorki książka strasznie się dłuży ( a w tym czasie dało by się przeczytać co najmniej 2 fajne książki) i opowiada dziwną nie do końca dla mnie zrozumiałą historię.

Szczerze to nie polecam czytania tej książki. Mimo entuzjastycznych opisów na okładce o geniuszu autorki książka strasznie się dłuży ( a w tym czasie dało by się przeczytać co najmniej 2 fajne książki) i opowiada dziwną nie do końca dla mnie zrozumiałą historię.

Losy postaci mnie nie zainteresowały...

Losy postaci mnie nie zainteresowały...

A taka ładna współczesna okładka:(

A taka ładna współczesna okładka:(