Nie wiem, jak i czemu wpadła mi ta książka w ręce, ani czemu ją przeczytałem - polityka mnie nie zajmuje, historia właściwie też nie, a tym bardziej historia komunistycznych rządów - nie sądzę, żeby partyjni aparatczycy zasługiwali na to, by o nich pamiętać. Czemu zatem? Sądzę, że pchnęło mnie ku temu tytułowi pytanie, jak ludzie mniej zwykli niż my, bo pisarze właśnie, artyści nietuzinkowi, zachowywali się wobec niesprzyjającego losu, jak radzili sobie w trudnej sytuacji. Innymi słowy - czy talent, niezwykłość pomaga ludziom w życiu czy wcale nie? I jaka jest odpowiedź? Rzekłbym po tej lekturze, że pisarz zwykłym człowiekiem jest i że dar tworzenia nie wyposaża tego człowieka w żadne nadzwyczajne środki obrony przed podłością świata.
Teraz wiem, że pisarze to też ludzie. Co zresztą wiedziałem już wcześniej. A i tak dobrze było się o tym przekonać podczas lektury tej sprawnie i interesująco napisanej książki.

Nie wiem, jak i czemu wpadła mi ta książka w ręce, ani czemu ją przeczytałem - polityka mnie nie zajmuje, historia właściwie też nie, a tym bardziej historia komunistycznych rządów - nie sądzę, żeby partyjni aparatczycy zasługiwali na to, by o nich pamiętać. Czemu zatem? Sądzę, że pchnęło mnie ku temu tytułowi pytanie, jak ludzie mniej zwykli niż my, bo pisarze właśnie,...