Każda historia rodzinna składa się z urywków, skrawków, okruchów wspomnień. Każda rodzina ma swoich bohaterów, ale ma też i czarne owce.
Często zdarza się, że jadąc na przykład pociągiem jakiś obcy człowiek, nasz sąsiad w podróży zaczyna nam opowiadać swoją historię. Opowiada ją zazwyczaj szczerze, bo przecież jest mało prawdopodobne abyśmy się jeszcze spotkali.
Ta książka jest właśnie taka. Czytając ją czułam się jak współpasażer pani Tuszyńskiej w jej porządkowaniu wspomnień o rodzinie, której nie znała. O pochodzeniu, które odkryła. Część wspomnień to pewne wyobrażenia, projekcje jak mogło być, jacy mogli być....
Urzekający ekshibicjonizm. Pięknie opisany, klimatyczny, nostalgiczny, tragiczny. Ta książka przypomina układanie puzzli. Tu mamy fragment o Łęczycy, tam urywek o Olesiu - bigamiście. Za chwilę czytamy o Frani. Jest też macocha, oschła i smutna. Wędrujemy z autorką i poznajemy jej rodzinę. Jakoś składamy te kawałki do siebie, ale i tak jest wiele luk, niedomówień, niewiedzy.....

Jakiś czas temu uległam oczarowaniu Narzeczoną Schulza. Urzekła mnie Gorszycielka. Teraz, po przeczytaniu Rodzinnej historii, zostaję fanem pani Agaty Tuszyńskiej.
Polecam.
Jestem zachwycona sposobem w jaki pani Tuszyńska opisuje świat.

Każda historia rodzinna składa się z urywków, skrawków, okruchów wspomnień. Każda rodzina ma swoich bohaterów, ale ma też i czarne owce.
Często zdarza się, że jadąc na przykład pociągiem jakiś obcy człowiek, nasz sąsiad w podróży zaczyna nam opowiadać swoją historię. Opowiada ją zazwyczaj szczerze, bo przecież jest mało prawdopodobne abyśmy się jeszcze spotkali.
Ta książka...